ما خیلی زود به رویدادهای خوب عادت می‌کنیم

عادت کردن، یکی از ویژگی‌های انکارناپذیر ما انسان‌هاست.

ما به همه چیز عادت می‌کنیم: به چیزهای خوبی که به دست می‌آوریم؛ به اتفاق‌های بدی که می‌افتد؛ به آن‌چه از دست می‌دهیم؛ و در یک کلام، به هر تغییری که در زندگی‌مان روی می‌دهد.

فکر می‌کنیم که ورود به دانشگاه، باید چهار سال شادی و خوشحالی به همراه داشته باشد. اما پس از چند هفته، همه چیز به حالت عادی بازمی‌گردد و آنچه می‌ماند تلاش، دردسر، استرس و دغدغه‌ی امتحانات است.

فکر می‌کنیم خرید ماشین جدید باید ما‌ه‌ها ما را خوشحال کند. اما پس از چند روز و حداکثر چند هفته، هیچ احساس خاصی نسبت به ماشین جدید نداریم و دوباره زندگی روند عادی خود را پیدا می‌کند.

فکر می‌کنیم که ارتقاء مقام، می‌تواند حس ما را به محیط کارمان بهتر کند و سطح شادمانی‌مان را افزایش دهد، اما پس از چند ماه، دوباره همان احساس قبلی به سراغ‌مان می‌آید و همه چیز مثل گذشته می‌شود.

ما چگونه به یک رویداد، عادت می‌کنیم؟

برای توضیح پدیده‌ی «عادت کردن» مدل‌های گوناگونی وجود دارد. یکی از این مدل‌ها را دن گیلبرت و همکارش تیموتی ویلسون ارائه کرده‌اند. آن‌ها معتقدند که سبکِ توجه کردن به رویدادهای مختلف می‌تواند روی میزان شادمانی یا ناراحتی ما از هر رویداد تأثیر بگذارد.

مدل گیلبرت و ویلسون – که در ادامه به آن می‌پردازیم – به نام AREA شناخته می‌شود (+):

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری کارگاه زندگی شاد به شما پیشنهاد می‌کند: