فیلم «خانه پدری» پس از ۳ سال توقیف در جشنواره فجر ۳۲ اکران شد و اکثر منتقدان آن را ستوده‌اند. حسین معززی نیا در صفحه فیس بوک خود نوشته است که این فیلم یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران است. موحد منتقد در روزنامه شرق دربارهٔ این فیلم گفته: عیاری در خانه پدری، روی فرهنگی زوم کرده است که در بطن خود پنهان‌کاری را پرورش می‌دهد و همه جنایت‌ها و خشونت‌ها و گره‌های بعدی نیز از دل آن زاده می‌شود. شخصیت‌های فیلم خانه پدری عامدانه در تلاش هستند تا دیگران متوجه کار آن‌ها نشوند.
چهارم دی سال ۹۳ پس از چهار سال فیلم عیاری توانست مجوز اکران در گروه هنروتجربه را بگیرد اما این مجوز دوام چندان طولانی نداشت و فیلم در همان روز نخست از پرده پایین کشیده شد، آنچه به عنوان دلیل این اتفاق بیان می‌شود، وجود یک صحنه خشن در ابتدای فیلم است.
خانه پدری قصه اتفاق‌های یک خانه قدیمی را از سال ۱۳۰۸ (اواخر دوره قاجار) تا ۱۳۷۹ روایت می‌کند با بازیگرانی همچون متین کتکی، مهدی هاشمی، شهاب حسینی و مهران رجبی، ناصر هاشمی، مینا ساداتی، نازنین فراهانی و… در چند اپیزود ساخته شده و مسائل و مشکلات زنان ایران را در هفتاد سال اخیر به تصویر کشیده است.
«خانه پدری» سال ۸۹ به نویسندگی، کارگردانی و تهیه‌کنندگی کیانوش عیاری پروسه ساخت خود را به پایان برد، فیلمی که به یک چالش اجتماعی خاموش در ایران پرداخته؛ «درگیری‌های ناموسی» در خانواده و مهدی هاشمی و شهاب حسینی در صدر بازیگران این فیلم حضور داشتند. اما از همان زمان با توقیف خو گرفت و پس از سه سال در سیودومین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد و بازخوردهای مثبتی را از منتقدان سینمایی دریافت کرد، به عنوان مثال حسین معززی‌نیا در صفحه شخصی خود نوشت: «این فیلم یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران است.»
مسعود فراستی در جلسه نقد خانه پدری مطرح کرده است: خانه پدری، خطرناک‌تر از «یک خانواده محترم»