چقدر رفتارهای نوع دوستانه انجام می‌دهید؟

خودتان را تا چه حد نوع‌دوست می‌دانید؟ مهربانی با دیگران و کمک و لطف به آن‌ها، چه سهمی از زندگی شما را به خود اختصاص می‌دهد؟

مکاتب مختلف در روانشناسی و شخصیت شناسی از اهمیت دگرخواهی و نوع دوستی غافل نشده‌اند و از زوایای مختلف به آن پرداخته‌اند.

مثلاً در مدل پنج عاملی شخصیت، شاخص سازگاری و موافق بودن شش زیرمجموعه دارد که یکی از آن‌ها، دگرخواهی و نوع دوستی است.

یا در روانشناسی مثبت گرا، نویسندگانی مانند سلیگمن و پترسون، نوع دوستی و محبتِ بی‌چشم‌داشت به دیگران را به عنوان یکی از فضلیت‌های انسانی برشمرده‌اند که باید برای پرورش و تقویت آن تلاش کرد.

اما مسئله‌ای هم در این میان وجود دارد. اتفاق‌نظر و توافق چندانی درباره‌ی «نحوه‌ی اندازه‌گیری و سنجش دگردوستی» شکل نگرفته است. خصوصاً این‌که همه‌ی ما در مورد چنین صفت‌های مثبتی، سوگیری داریم و ممکن است نتوانیم به شکلی منصفانه درباره‌ی خودمان قضاوت کنیم.

به همین علت، تصمیم گرفتیم بر خلاف درس‌هایی مثل امید، خوش بینی، قدرشناسی و پختگی، کمی غیررسمی‌تر درباره‌ی رفتارهای نوع دوستانه حرف بزنیم.

یکی از پرسشنامه‌های شناخته‌شده‌ی نوع‌دوستی که در بسیاری از منابع به آن اشاره شده، پرسشنامه سنجش نوع دوستی راشتون (Rushton’s Altruism Scale) است که در آن، بیست رفتار محبت‌آمیز و نوع‌دوستانه مورد اشاره قرار گرفته است (+).

همان‌طور که گفتیم، قصد ما، تحلیل و بررسی این پرسشنامه نیست و فعلاً نمی‌خواهیم به شکلی جدی به این موضوع بپردازیم. خصوصاً که اما و اگرهایی در این پرسشنامه به ذهن می‌رسد. اما حداقل می‌توانید در حد یک زنگ تفریح، وقت بگذارید و به پرسش‌های آن پاسخ دهید.

همین پرسشنامه‌ی ساده، می‌تواند بهانه‌ای باشد که به رفتارهای محبت‌آمیز و مهربانی های کوچک زندگی بیشتر فکر کنیم.

پرسشنامه نوع دوستی راشتون

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری روانشناسی مثبت گرا به شما پیشنهاد می‌کند: