پرویز
پورحسینی گفت: سرگرمی های ارزان قیمتی جایگزین کتاب خوانی شده که انسان را
با خود می برد؛ اما کتاب خواندن به انسان عمق می بخشد.
به گزارش خبرگزاری مهر ،
پرویز پورحسینی بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر با حضور در برنامه
تلویزیونی کتاب باز درباره مطالعه تاریخ بیهقی گفت: به خواندن تاریخ بیهقی
علاقه زیادی دارم و بارها شروع به خواندن آن کرده ام اما هربار متنی و کاری
دستم رسیده است که مجبور به کنار گذاشتن آن شده ام. گاهی می شود سر صحنه
کتاب برد و در پشت صحنه مطالعه کرد اما تمرکز کافی برای مطالعه وجود ندارد.
وی ادامه داد: خواندن تاریخ بیهقی از آن جهت
که باید به ادبیات فارسی تسلط کامل داشت و با ادبیات عرب هم آشنا بود سخت
است. باید در زمینه ادبیات و مطالعات سرمایه ای داشته باشی تا بتوانی سراغ
تاریخ بیهقی بروی.
این پیشکسوت تئاتر از آغاز علاقه خود به
کتاب گفت: در کودکی ناچار به کار کردن بودم و شغل من کار در یک صحافی بود.
در صحافی کتاب ها و مجلات زیادی از زیر دستم می گذشت و در مواقع استراحت
بسیاری از آنها را مطالعه می کردم و گاهی آنقدر محو خواندن می شدم که به من
ایراد می گرفتند. اکثر کتاب ها تاریخی بود و گاها کتاب های نادر و کمیاب. و
از همین جا بود که من به کتاب علاقمند شدم.
وی افزود: در خانه وقتی همه می خوابیدند
چراغ نفتی را بالای سرم می گذاشتم و انار دانه شده با گلپر می خوردم و کتاب
می خواندم و لذت اینگونه کتاب خواندن آن هم در آن سکوت عمیق هنوز برایم
شیرین است و اینگونه بود که من به ادبیات علاقمند شدم.
پورحسینی با شاره به تاثیر مطالعه بر اندیشه
خود بیان کرد: داستان های ویکترو هوگو را می خواندم و با خودم فکر می کردم
چطور یک نفر ویکتورهوگو می شود و از خود کاری برجای می گذارد که تا این حد
بر من و دیگران اثرگذار است و ناخودآگاه به این نتیجه رسیدم که باید در
این دنیا اثری از خودم باقی بگذارم.
این بازیگر ضمن مقایسه زمان گذشته و حال در
خصوص کتاب و کتاب خوانی گفت: در کودکی ما سرگرمی های کمتری نسبت به امروز
داشتیم و به همین دلیل کتاب خوانی بیشتر بود و آدم ها فرصت زیادی برای کتاب
خواندن داشتند اما در حال حاضر آنقدر سرگرمی های متنوع وجود دارد و آنقدر
آدم ها گرفتار شده اند و آنقدر کار می کنند که زمان و حال کتاب خواندن
ندارند.
پور حسینی در پایان گفت: سرگرمی های ارزان
قیمتی جایگزین کتاب خوانی شده که انسان را با خود می برد؛ اما کتاب خواندن
به انسان عمق می بخشد. انسانی که جامع است و وقتی در چشم هایش نگاه می کنی
شعور و فهم و درایت را در آن می بینی و این است که انسان را زیبا می کند نه
آرایش زیبا و بینی عمل شده. جذابیت آدم ها به چیزی است که از درون شان
تراوش می کند.