از ده سال پیش: گلستان سعدی؛ هدیه‌ای برای تابستان
تا همین اواخر: در تابستان چه دوره‌های کامپیوتری را بگذرانیم؟
و: کانون‌های فرهنگی مساجد، جای خوبی برای شروع تدریس و مدرس شدن
اما، امروز داشتم درس «ترجمه شفاهی» را برای امتحان فردا مطالعه می‌کردم. استادِ درس، کتاب Listen to the World News را انتخاب کرده که در حقیقت یک سری از برنامه‌های VOA است.
یکی از برنامه‌ها به نام Summer Work/Travel نظرم را جلب کرد و گفتم بد نیست اینجا مطرح کنم، شاید به گوش مسؤولین ایرانی برسد و یک روز شاهد چنین برنامه جذابی باشیم.
می‌توانید فایل صوتی این برنامه را از اینجا بشنوید، متن آن هم در انتهای مطلب خواهد آمد:
شنیدن فایل صوتی
برنامه Summer Work/Travel یا SWT چیست؟
کنگره آمریکا در سال ۱۹۶۱ قانونی وضع کرده است به نام «تبادل فرهنگی و تحصیلی متقابل». طبق این قانون به دانشجویان کشورهای دیگر اجازه داده می‌شود که تعطیلات سه یا چهار ماهه تابستانی خود را در کشور آمریکا به کار مشغول باشند؛ کارهایی مانند کار در فروشگاه‌ها، استراحتگاه‌ها، هتل‌ها، رستوران‌ها و پارک‌های تفریحی. (البته بابت این کارها هزینه‌ای به آن‌ها پرداخت نمی‌شود) دوره کارآموزی (Internship) هم در قالب این طرح پذیرفته می‌شود.
اگر کشوری این برنامه را بپذیرد، خواهد پذیرفت که متقابلاً دانشجویان آمریکایی نیز دوره تابستان را در کشور آن‌ها بگذرانند.
مؤسساتی به عنوان Sponsor (پشتیبان) تعبیه شده‌اند که دانشجویان علاقه‌مند با مراجعه به آن‌ها برای تابستان آینده ثبت‌نام می‌کنند و ظاهراً هزینه‌ای هم بابت اقامتگاه و غیره پرداخت می‌کنند. (یا شاید حقوقی که قرار بوده به آن دانشجو داده شود به آن مؤسسه داده می‌شود، نمی‌دانم)
برای این کار نوع خاصی ویزا در نظر گرفته شده که به J1 Visa مشهور است. اطلاعات بیشتر در زیرمجموعه سایت دولت آمریکا قابل مشاهده است:
https://j1visa.state.gov
انصافاً از این طرح بهتر برای اوقات فراغت تابستان ندیده‌ام که توسط دولت یک کشور اجرا شود.
تصور کنید! شما سه ماه تابستان تحت مراقبت یک سازمان معتبر، در یک کشور دیگر کار کنید... حداقل چیزی که می‌تواند داشته باشد، آشنایی با زبان آن کشور است.
درست است که ما (الحمد لله) با کشوری مثل آمریکا رابطه خوبی نداریم اما با خیلی از کشورها دوست هستیم؛ کشورهایی مثل روسیه، چین، کشورهای آسیای شرقی، برخی کشورهای اروپایی، عراق، کشورهای شمال ایران، کشورهای عربیِ غیرتروریست و... دولت ما می‌تواند به صورت ابتکاری این ایده را مطرح کند و یک اتحادیه فرهنگی-تحصیلی بین این کشورها راه‌اندازی و این طرح را پیاده‌سازی کند. مثلاً شما کافی‌ست سه ماه در نجف باشید تا به مکالمه عربی مسلط شوید. یا سه ماه در چین باشید تا چینی را مسلط شوید.
مزایای بسیار زیاد دیگری هم می‌تواند داشته باشد: آشنایی با فرهنگ‌های مختلف، استفاده از پیشرفت‌های کشورها و...
البته که معایبی هم ممکن است داشته باشد که باید فکری با حال آن‌ها بشود. (از جمله اینکه یک جوان پاک ایرانی دور از خانواده در جو کشورهایی مثل روسیه که فرهنگشان خیلی خیلی با ما متفاوت است، به راه‌های فساد کشیده نشود و اینجور قضایا)
جای بسی تأسف است که آمریکا از این ایده‌ی وسوسه‌کننده برای ترویج بی‌فرهنگی خود به دانش‌آموزان و دانشجوها و نهایتاً جذب نخبگان استفاده می‌کند و ما برای ترویج فرهنگ خود استفاده نکنیم.
به هر حال، من خیلی امیدوارم که إن شاء الله یک روز این طرح جالب بین کشورهای دوست ایران نیز برگزار شود و از این طریق تبادل فرهنگ و دانش بین کشورها انجام گیرد.
موفق باشید؛ حمید رضا نیرومند
