مکانیسم اشتها در انسان می‌توان خیلی موارد فریبنده باشد. یک زمان شما واقعا ممکن است، منابع انرژی دسترس را در بدن از دست داده باشید، در این صورت هر کار کنید، حالت گرسنگی و ضعف شما برطرف نمی‌شود و مجبور هستید که چیزی بخورید. اما آدم‌هایی که در طول زندگی خود درگیر دوره‌های رژیم غذایی و وزن کم کردن هستند، می‌دانند که خیلی وقت‌ها اشتهای ما واقعا نمایانگر، نیاز بدن ما به کالری نیست. مثلا بعضی از افرادی که اضافه‌وزن دارند، در واقع دچار دوره‌های اضطراب متناوب هستند و یاد گرفته‌اند که با خوردن مقداری غذا، این اضطراب خود را کم کنند. برای مثال امتحان دارند یا در هنگام انجام پروژه خود به مشکلی برخورده‌اند، سر یخچال می‌روند و هر چیز در دسترس را می‌خورند. بسیاری از این افراد در این جین عادت دارند چیزهای پرکالری در دسترس را که می‌تواند شکلات و آجیل که بسیار پرکالری هستند، بخورند. کمی که می‌گذرد، متوجه می‌شوند که با این کار مشکلشان حل نشده و بی‌جهت کالری زیاد را وارد بدنشان کرده‌اند و اضافه‌وزنشان را تشدید کرده‌اند، پس ممکن است بر مقدار اضطراب‌شان افزوده شود. جالب است که در برخی چند دور این سیکل اضطراب - خوردن تکرار می‌شود. این دسته افراد اگر یاد بگیرند که خودآگاهانه سیکل اضطراب خوردن را به یک سیکل بهتر مثلا اضطراب- ورزش کوتاه تغییر بدهند، سود بسیار خواهند برد. در آغاز این سیکل فقط خوآگاهانه انجام می‌شود، اما وقتی مدت کافی گذشت، این امر به یک عادت و سیکل خودبخودی سودمند تبدیل می‌شود.
به بحث خود در مورد اشتهای کاذب و حس گرسنگی ادامه می‌دهیم. 

چرا وقتی گرسنه می‌شویم، اگر مدتی به آن بی‌اعتنایی کنیم، گرسنگی‌مان کاهش پیدا می‌کند؟