زیگموند شلومو فروید یا زیگموند شلومو فروید (به آلمانی: Sigmund Schlomo Freud) ( تلفظ آلمانی: [ˈzi:kmʊnt ˈfʁɔʏ̯t] (به چکی: Sigismund Schlomo Freud) (زادهٔ ۶ مهٔ ۱۸۵۶ - درگذشتهٔ ۲۳ سپتامبر ۱۹۳۹) عصب‌شناس اتریشی است که پدر علم روانکاوی شناخته می‌شود. فروید در سال ۱۸۸۱ از دانشگاه وین پذیرش گرفت و سپس در زمینه‌های اختلالات مغزی و گفتاردرمانی و کالبدشناسی اعصاب میکروسکوپی در بیمارستان عمومی وین به تحقیق پرداخت. او به عنوان استاد دانشگاه در رشته نوروپاتولوژی در سال ۱۸۸۵ منصوب و در سال ۱۹۰۲ به عنوان پروفسور شناخته شد. در ایجاد روانکاوی و روش‌های بالینی برای روبرو شدن با علم آسیب‌شناسی روانی از طریق گفتگو بین بیمار و روانکاو فروید تکنیک‌هایی را مثل استفاده از تداعی آزاد (به روشی گفته می‌شود که در آن بیمار هرآن چه را به ذهنش خطور می‌کند، بیان می‌نماید) و همچنین کشف انتقال (فرایندی که در آن بیمار و روانشناس خاطرات کودکی خود را با هم درمیان می‌گذارند) و همچنین فرایند تحلیلی روانشناسی را ارائه کرد. بازتعریف فروید از تمایلات جنسی که شامل اشکال نوزادی هم می‌شد به او اجازه داد که عقده ادیپ (احساسات جنسی بچه نسبت به والدین جنس مخالف خود) را به عنوان اصل مرکزی نظریّه روانکاوی درآورد. تجزیه و تحلیل او از خود و رویاهای بیمارانش به عنوان یک آرزوی تحقق یافته او را به یک مدل برای تجزیه و تحلیل علائم بالینی و سازکار سرکوب رسانید و همچنین برای بسط نظریه خود مبنی بر اینکه ناخودآگاه یک مرکز برای ایجاد اختلال در خودآگاه است از آن استفاده کرد. فروید وجود زیست مایه (لیبیدو) را قطعی می‌دانست (به نظر او لیبیدو انرژی روانی -جنسی است. منبع آن اروس یعنی مجموع غرایز زندگی است. لیبیدو با مرگ میجنگد و می‌کوشد انسان را در هر زمینه به پیروزی برساند. این نیرو را شهوت نیز می‌نامند. زیست‌مایه بیش از هر چیز معنای جنسی دارد) [۱] [۲] متأسفانه سوءتفاهم بسیاری در مورد اغلب مفاهیم فرویدی وجود دارد، از جمله مفهوم «لیبیدو» که با شهوت یکی دانسته شده‌است یعنی «به فروید این‌طور نسبت می‌دهند که گویی او همه چیز را بر اساس سکس می‌دانسته‌است» [۳] در حالیکه فروید «به جای کلمه عرفانی و شاعرانه عشق، کلمه تکنیکی تر و حرفه‌ای تر سکسوالیته را انتخاب کرد» [۴] «در حقیقت او بارها اعلام کرده که واژه‌های عشق، سکسوالیته، erotisme و Eros را معادل یکدیگر به کار می‌برد. liebe فرویدی معنای عشق، اشتیاق و ژویی سانس را در یک کلمه داراست.» [۴] انتقال یکی دیگر از مفاهیمی است که مورد سوءتفاهم واقع شده‌است. «فروید کشف کرد که سمپتوم به کمک انتقال قابل روانکاوی می‌شود. او همچنین کشف کرد که انتقال موتور روانکاوی و در عین حال سدی برای آن است. انتقال یک عشق است، یک عشق واقعی و هیچ عشق واقعی در صدد دست یافتن به دانش نیست… کار انتقال این است که چیزی برای تعبیر روانکاو باقی بگذارد.» [۵]
محتویات
اوایل کودکی و تحصیل [ ویرایش ]
فروید در خانواده‌ای یهودی گالیسی در شهر موراویا بخشی از جمهوری چک متولد شد. اولین فرزند خانواده از هشت فرزند بود. [۶] پدرش یاکوب فروید(۱۸۱۵–۱۸۹۶) تاجر پشم بود و از اولین ازدواجش دو پسر داشت: امانوئل (۱۸۳۳–۱۹۱۴)و فیلیپ (۱۸۳۶–۱۹۱۱). خانواده یاکوب از یهودی‌های حسیدی بودند، هرچند که خود یاکوب آدمی سنتی نبود. او در مطالعه تورات مشهور بود. او و مادر زیگموند در ۲۰ سالگی به عنوان همسر سوم توسط خاخام یهودی ایزاک مانهایمر در تاریخ ۲۹ ژوئیه ۱۸۵۵ عقد کردند. آنها مشکلات اقتصادی داشتند و وقتی زیگموند متولد شد، در یک اتاق اجاره‌ای در خانه یک قفل ساز در شهر اشلاساگاسا زندگی می‌کردند. [۷] او با یک پرده نازک که به دور بدنش پیچیده شده بود از رحم مادر بیرون آمد که مادرش این را نشانه خوبی برای آینده پسرش می‌دانست. [۸]
محل تولد فروید
در ۱۸۵۹ خانواده فروید فرایبرگ را ترک کردند برادران ناتنی فروید به شهر منچستر در انگلستان مهاجرت کردند که موجب جدایی بین فروید و پسر امانوئل که همبازی فروید بود شد [۹] پدر فروید زن و دو فرزند خود را (خواهر فروید آنا متولد ۱۸۵۸ و برادرش یولیوس در کودکی مرده بودند) اول به لایپزیگ و در سال ۱۸۶۰ به وین برد در وین بود که چهار خواهر (روسا، ماری، آدولفین و پاولا) و یک برادر، الکساندر، فروید متولد شدند در سال ۱۸۶۵ فروید نه ساله وارد (Leopoldstädter Kommunal-Realgymnasium)که یک دبیرستان ممتاز بود شد او ثابت کرد که یک دانش آموز برجسته است و با افتخار در سال ۱۸۷۳ از مچورا فارغ‌التحصیل شد او عاشق ادبیات بود و در زبانهای آلمانی ایتالیایی فرانسه انگلیسی اسپانیایی عبری لاتین و یونانی تخصص داشت. [۱۰] فروید ویلیام شکسپیر رادر طول عمرش فقط به زبان انگلیسی می‌خواند و به عقیده بعضی‌ها درک او از روانشناسی به خواندن نمایشنامه‌های شکسپیر برمیگردد. [۱۱] فروید در سن ۱۷ سالگی وارد دانشگاه وین شد او می‌خواست که حقوق بخواند اما به دانشکده پزشکی پیوست جایی که مطالعات او شامل فلسفه زیر نظر فرانتس برنتانو فلسفه زیر نظر ارنست بروک و جانورشناسی زیر نظر استاد داروینیستی به نام کارل نوئل بود [۱۲] در سال ۱۸۷۶ فروید چهار هفته را در ایستگاه تحقیقات جانورشناسی نوئل در تریست به تحقیق و تشریح بی‌نتیجه هزارن مار ماهی برای یافتن اندام تناسلی نر در آنها گذراند [۱۳] او با درجه دکترا در سال ۱۸۸۱ فارغ‌التحصیل شد.
در سال ۱۸۸۲ فروید کار پزشکی خود را در درمانگاه روان پزشکی تئودور ماینرت در بیمارستان عمومی وین شروع کرد. او در سال ۱۸۸۶ از کار در بیمارستان استعفاء داد و به صورت خصوصی در رشته اختلالات عصبی تخصص گرفت و در همان سال با مارتا برنایز نوه ایساک برنایز یک خاخام ارشد در هامبورگ ازدواج کرد. این زوج دارای شش فرزند بودند: ماتیلد متولد ۱۸۸۷، ژان مارتین متولد ۱۸۸۹، اولیور متولد ۱۸۹۱، ارنست متولد ۱۸۹۲، سوفی متولد ۱۸۹۳و آنا متولد ۱۸۹۵.
کارل یونگ این شایعه را مبنی بر رابطه داشتن فروید با خواهر زنش را پخش کرد. مینا برنایز در سال ۱۸۹۶ بعد از مرگ نامزدش به خانه فروید در شاره ۱۹ برگاس نقل مکان کرده بود. بررسی سوئیس هتل لانگ در سال ۲۰۰۶ نشان می‌دهد که فروید در مورخه ۱۳ اگوست ۱۸۹۸ در آنجا با یک خانم که زنش نبوده‌است اقامت داشته. بعدها توسط تعدادی از محققان دربارهٔ فروید درستی شایعات تا حدودی مورد تأیید واقع شد. پیتر گی که قبلاً در مورد این شایعات تردید داشت نظر خود را عوض کرد و احتمال وجود رابطه بین آن دو را تأیید کرد. [۱۴] بر اساس تحقیقات تاریخی و تحلیل نوشته‌های مربوط به فروید پیتر جی به این نتیجه رسید که در طی رابطه این دو، برنایز یک سقط جنین داشته‌است. [۱۵] فروید در ۲۴ سالگی شروع به سیگار کشیدن کرد در ابتدا سیگار عادی می‌کشید و بعد آن را به سیگار برگ تبدیل کرد او معتقد بود سیگار ظرفیت او را برای کار بالا می‌برد و او مهار بیشتری روی خود دارد به رغم هشدارهای همکارش ویلیام فیلیس او همچنان سیگاری باقی ماند و درنهایت دچار سرطان سقف دهان شد [۱۶] در سال ۱۸۹۷ به فیلیس پیشنهاد داد که اعتیاد به تنباکو جایگزینی برای استمناء می‌باشد (یک عادت خوب). [۱۷]
فروید به شدت استاد فلسفه خود را تحسین می‌کرد؛ برنتانو که صاحب تئوری ادراک و درون نگری و همچنین تئوری لیپس یکی از نظریه پردازان اصلی معاصر در مفاهیم ناخودآگاه و همدلی بود. [۱۸] برنتانو در کتابش که در سال ۱۸۷۴ با نام روانشناسی از دیدگاه تجربی منتشر شد امکان وجود ناخودآگاه را مورد بحث قرار داد. اگر چه برنتانو وجود ناخودآگاه را رد کرده‌است اما مباحثی که او مطرح کرد به فروید در این باره کمک کرد. [۱۹] فروید از نوشته‌های چارز داروین و ادوارد فون هارتمن (فلسفه ناخودآگاه) استفاده کرد. [۲۰]
توسعه روانکاوی [ ویرایش ]
در ماه اکتبر سال ۱۸۸۵ فروید به پاریس رفت تا در یک فلوشیپ با جان مارتین شارلوت که یک نورولوژیست مشهور بود و در مورد خواب و هپینوتیزم تحقیق می‌کرد شرکت کند. او بعداً از این تجربه به عنوان کاتالیزوری برای سوق دادن وی به سمت علم آسیب‌شناسی روانی و کاری با درآمد و بازار کار کمتر در تحقیقات عصب شناسی یاد می‌کند [۲۱] شارلوت متخصص در مطالعات خواب و هیپنوتیزم و استعداد افراد برای هیپنوتیزم شدن بود او بارها بر روی بیماران مختلف در حضور حضار روی صحنه اقدام به این کار کرده بود. در یک جلسه خصوصی در سال ۱۸۸۶ فروید شروع به استفاده هیپنوتیزم در کلینیک خود کرد او از رویکرد و تکنیک همکار خود شارلوت استفاده کرد، جزف بروئر، در روش هیپنوتیزمی که با روش فرانسوی متفاوت بود مطالعه‌ای داشت که نتیجه‌ای در برنداشت. روش درمانی بروئر بر روی یک بیمار نشانه بر اثبات روش فروید بود.
مبارزه با سرطان [ ویرایش ]
در فوریه ۱۹۲۳، فروید سرطان لکوپلاکیا گرفت، یک سرطان خوش‌خیم بر اثر استعمال زیاد سیگار برگ، در دهان او شناسایی شد. فروید در ابتدا این مسئله را به صورت راز نگه داشته، اما در آوریل ۱۹۲۳ اوارنست جونز را در جریان گذاشت، اوارنست جونز به او گفت که توده برداشته شده‌است. فروید با متخصص پوست ماکسیمیلیان اشتاینر مشورت کرد، که به او توصیه کرد سیگار را ترک کند اما در مورد جدی بودن سرطان او به وی چیزی نگفت و اهمیت آن را بیان نکرد. فروید بعداً به دیدن فلیکس دویچ که سرطان او را تهاجمی تشخیص داده بود رفت، او برای این تشخیص از کلمهٔ نامطلوب یا " لکوپلاکیای بد " به جای epithelioma استفاده می‌کرد. دویچ به فروید توصیه کرد برای جلوگیری از رشد سرطان سیگار را ترک کند. فروید توسط یک متخصّص گوش-حلق-بینی، مارکوس هایِک، که صلاحیتش قبلاً توسط فروید زیر سؤال برده شده بود، تحت درمان قرار گرفت. هایک عمل جراحی غیر ضروری خارج از درمانگاه در بخش سرپایی درمانگاهِ خود روی فروید انجام داد فروید قبل و بعد از عمل دارای خونریزی بود و به سختی از مرگ جان سالم به‌دربرد. فروید پس از عمل مرتباً توسط دویچ ویزیت می‌شد. دویچ متوجه شد که عمل‌های بعدی نیز باید انجام بگیرد، اما از گفتن به فروید خودداری می‌کرد، چراکه فکر می‌کرد فروید اگر بداند سرطان او وخیم شده دست به خودکشی می‌زند. [۲۲]
در اواسط سپتامبر ۱۹۳۹ سرطان سقف دهان فروید باعث درد فزایندهٔ شدیدی برای او شد و به او اعلام شد که غیرقابل عمل جراحی است آخرین کتابی که وی خواند، چرم ساغری اثر بالزاک، باعث بروز سستی در او شد و چند روز بعد، او پیش پزشکش رفت. دوست و همکار او، ماکس شور، ابعاد بیماری او را برای او توضیح داده‌بود. فروید: «تو قرارداد ما را به‌خاطر داری؛ وقتی که زمانش رسید من را تنها نگذاری. الان چیزی به‌جز زجر باقی نمانده و اصلاً منطقی نیست.» وقتی که شور خاطرنشان کرد که قرارشان یادش نرفته، فروید گفت که ممنونم، و بعد با آنا دربارهٔ آن
گلدان حاوی خاکستر فروید و همسرش
صحبت کرد و گفت که اگر آنا فکر می‌کند که کار درستی است کار را تمام کند. آنا فروید می‌خواست که مرگ پدرش را به تعویق بیندازد، اما شور او را متقاعد کرد که زنده نگه‌داشتن فروید بی‌فایده است، و بالاخره در تاریخ‌های ۲۱ و ۲۲ سپتامبر تزریق دوزهای معینی از مرفین باعث مرگ فروید در ۲۳ سپتامبر ۱۹۳۹ شد. [۲۳] سه روز بعد از مرگ فروید، جسد او در شمال لندن سوزانده شد. سخنرانی مراسم تشییع جنازه توسط ارنست جونز و نویسندهٔ اتریشی، اشتفان تسوایگ ایراد شد بعدها خاکستر فروید به پایه‌ای که توسط پسرش ارنست برای گلدانی عتیقه‌ای که فروید از پرنس بناپارت دریافت کرده بود و آن را سال‌ها در اتاق مطالعه خود در وین داشت طراحی شده بود تبدیل شد بعد از اینکه همسر فروید در سال ۱۹۵۱ مرد خاکستر او هم در این گلدان گذاشته شد. [۲۴]
اوایل کار
فروید مطالعات خود را در رشتهٔ پزشکی در دانشگاه وین در سال ۱۸۷۳ آغاز کرد. او تقریباً ۹ سال در آنجا تحصیل کرد. وی به تحقیقات فیزیولوژی عصبی و مخصوصاً در رابطه با تحقیق درمورد اندام جنسی مارماهی و روانشناسی سیستم عصبی ماهی علاقه داشت. [۲۵] نظریهٔ وسوسه [۲۶] کوکائین [۲۷] ناخودآگاه [۲۸] رؤیاها [۲۹] توسعهٔ روانی [۳۰] من، او، زَبَر-من (سوپر اگو) [۳۱] کشش‌های زندگی و مرگ [۳۲] میراث روان درمانی [۳۳] علم [۳۴] فلسفه [۳۵] نقد ادبی [۳۶] فمینیسم [۳۷]
کوکائین [ ویرایش ]
فروید به عنوان یک محقق پزشکی، از مصرف‌کنندگان کوکائین و طرفداران آن به عنوان محرک و مسکن بود. او معتقد بود کوکائین درمان بسیاری از مشکلات ذهنی و فیزیکی است و در مقاله‌اش با عنوان «در کوکا» [۳۸] در ۱۸۸۴، فضایلش را برشمرده است. بین سال‌های ۱۸۸۳ و ۱۸۸۷، چندین مقاله برای تجویز دارویی کوکائین نوشت از جمله استفاده از آن در درمان افسردگی به عنوان داروی ضدافسردگی. او به صورتی خیلی حساب‌شده از کنار اولویت‌های پزشکی این ماده که می‌توانست در بیهوشی کاربرد داشته باشد و در حالی که از آنها آگاه بود، گذشت و به اشارتی گذرا بسنده کرد. [۳۹] (کارل کولر، همکار فروید در وین، به این تمایزگذاری فروید در مصارف کوکائین آگاه شد و یافته‌هایش در کاربرد داشتن این ماده برای بیهوشی در جراحی حساس چشم را با جامعه پزشکی در میان گذاشت) فروید همین‌طور مصرف کوکائین را برای درمان اعتیاد به مرفین توصیه می‌کرد. [۴۰] او مصرف کوکائین را به دوستش ارنست فون فلیشل-مارکسو که به مورفین معتاد بود و از درد ناشی از عفونت حاد در اثر تزریق، رنج می‌برد، توصیه کرد. فروید ادعا کرد اعتیاد دوستش ناگهان از بین رفته در حالی که فلیشل هیچگاه اذعان نکرد که فروید در اشتباه بوده‌است. وضعیت فلیشل به صورت مسمومیت شدید ناشی از کوکائین تغییر کرد و بعد از آن، دوباره مصرف مورفین را شروع کرد و چند سال بعد، پس از متحمل شدن رنجی زیاد، درگذشت. [۴۱]
بعدها مشخص شد کاربرد کوکائین در بیهوشی، یکی از مصارف امن آن است و گزارشهای مبتنی بر مسمویت در اثر کوکائین و اعتیادآور بودنش، به ممنوعیت مصرف آن در بسیاری از نقاط جهان منجر شد. این اتفاق، شهرت فروید را خدشه‌دار کرد. [۴۲]
پس از «دوره کوکائین»، [۴۳] فروید ترغیب کردن عمومی به مصرف کوکائین را متوقف کرد اما خودش، مصرف آن را در طول دهه ۱۸۹۰ و پیش از ترک کردن آن در ۱۸۹۶، برای درمان افسردگی، میگرن و التهاب بینی، ادامه داد. [۴۴]
تعبیر خواب (۱۹۰۰)
توتم و تابو (۱۹۱۳)
روانشناسی گروه و تحلیل من (۱۹۲۱)
تمدن و ملالت‌های آن (۱۹۳۰)
تمدن و ملالت‌های آن، زیگموند فروید، محمد مبشری (مترجم)، ناشر: ماهی
تمدن و ناخشنودیهای آن، زیگموند فروید، خسرو همایون پور (مترجم)، ناشر: امیرکبیر
ناخوشایندی‌های فرهنگ (تمدن و ناخرسندی‌های آن)، زیگموند فروید، امید مهرگان (مترجم)، ناشر: گام نو
اتوبیوگرافی (۱۹۲۵) (در فارسی: زندگی علمی من، ترجمه دکتر علیرضا طهماسب، نشر بینش نو)
بررسی رفتارهای جنسی
آسیب‌شناسی زندگی روزمره
موسی و یکتاپرستی
موسی و یکتاپرستی، زیگموند فروید، هورا رهبری (مترجم)، ناشر: فرهنگ صبا
موسی و یکتاپرستی، زیگموند فروید، صالح نجفی (مترجم)، ناشر: رخ داد نو
آینده یک پندار
روش تعبیر رؤیا، زیگموند فروید، محمود ساعتچی (مترجم)، محمد حجازی (مترجم)، ارژنگ امیری (ویراستار)، ناشر: جامی
مهم‌ترین گزارشهای آموزشی تاریخ روانکاوی، زیگموند فروید، سعید شجاع شفتی (مترجم)، ناشر: ققنوس
اصول روانکاوی بالینی، زیگموند فروید، سعید شجاع شفتی (مترجم)، ناشر: ققنوس
آسیب‌شناسی روانی زندگی روزمره، زیگموند فروید، محمدحسین وقار (مترجم)، محمدحسین خسروانی (ویراستار)، ناشر: اطلاعات
توتم و تابو، زیگموند فروید، ایرج پورباقر (مترجم)، ناشر: آسیا
روانشناسی فراموشی (آسیب‌شناسی روانی در زندگی روزمره)، زیگموند فروید، مهوش قویمی (مترجم)، ناشر: علم
تعبیر خواب و بیماریهای روانی، زیگموند فروید، ایرج پورباقر (مترجم)، ناشر: آسیا - ۱۳۸۲
مرگ (مجموعه مقالات)، فریدریش ویلهلم نیچه، هانس گئورگ گادامر، مارتین هایدگر، آلبر کامو، زیگموند فروید، ژاک دریدا، نوربرت الیاس، کارل گوستاو یونگ، دیوید هیوم، محمد صنعتی، ژان بودریار، آرتور شوپنهاور، ژیل دولوز، سنکا، فرانسیس بیکن، ارنست بکر، میشل دومونتی، ژرژ باتای، الی راگلند، مراد فرهادپور (مترجم)، داریوش آشوری (مترجم)، یوسف اباذری (مترجم)، محمدسعید حنایی کاشانی (مترجم)، خشایار دیهیمی (مترجم)، حسین پاینده (مترجم)، امیر احمدی آریان (مترجم)، شهریار وقفی‌پور (مترجم)، فرزین رضاعی (مترجم)، امید مهرگان (مترجم)، افشین جهاندیده (مترجم)، علی ملائکه (مترجم)، مهشید نونهالی (مترجم)، جواد گنجی (مترجم)، انوشیروان گنجی پور (مترجم)، مهیار آقایی (مترجم)، مهشید تاج (مترجم)، محمدعلی شهرکی (مترجم)، سامان توکلی (مترجم)، ناشر: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان چاپ و انتشارات
کاربرد تداعی آزاد در روانکاوی کلاسیک، زیگموند فروید، سعید شجاع شفتی (مترجم)، ناشر: ققنوس
گزارش تحلیلی یک مورد هیستری، زیگموند فروید، آرش امینی (مترجم)، ناشر: ارجمند
روانکاوی لئوناردو داوینچی، زیگموند فروید، پدرام راستی (مترجم)، ناشر: ناهید
دوازده مقاله انتخابی در روانکاوی کلاسیک (اورتودکس)، زیگموند فروید، شاهرخ علیمرادیان (مترجم)، ناشر: سورنا
پنج گفتار از زیگموند فروید، زیگموند فروید، هورا رهبری (مترجم)، پیتر گای (مقدمه)، ناشر: گام نو
پنج گفتار دربارهٔ روانکاوی، زیگموند فروید، حسن صفوی (مترجم)، ناشر: جامی
فراموشکاری، زیگموند فروید، حسن اکبریان طبری (مترجم)، ناشر: کتابسرای تندیس
چرا جنگ؟: بررسی روانشناسانهٔ پدیدهٔ جنگ، آلبرت اینشتین، زیگموند فروید، خسرو ناقد (مترجم)، ناشر: نشر پیدایش
لطیفه و ارتباطش با ناخودآگاه، زیگموند فروید، آرش امینی (مترجم)، ناشر: ارجمند، نسل فردا، کتاب ارجمند
رؤیاها: سخنرانی‌هایی در معرفی روانکاوی، زیگموند فروید، فرزام پروا (مترجم)، فرشته ساری (ویراستار)، ناشر: نشر چشمه
روانکاوی (۱) (مجموعه مقالات)، زیگموند فروید، مراد فرهادپور (مترجم)، یوسف اباذری (مترجم)، سیدعلی مرتضویان (مترجم)، حسین پاینده (مترجم)، شهریار وقفی پور (مترجم)، بهزاد برکت (مترجم)، مازیار اسلامی (مترجم)، یحیی امامی (مترجم)، مهسا کرم پور (مترجم)، حمید محرمیان معلم (مترجم)، ناشر: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان چاپ و انتشارات
روانکاوی (۲) (مجموعه مقالات)، زیگموند فروید، مراد فرهادپور (مترجم)، یوسف اباذری (مترجم)، حسین پاینده (مترجم)، شهریار وقفی پور (مترجم)، امید مهرگان (مترجم)، فتاح محمدی (مترجم)، مازیار اسلامی (مترجم)، ناشر: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان چاپ و انتشارات
اشتباهات لپی، زیگموند فروید، ناشر: بهجت، ۱۳۸۲
مکانیزم‌های دفاع روانی، زیگموند فروید، محمد جوادی (مترجم)، سید حبیب گوهری راد (مترجم)، ناشر: رادمهر
مبانی نظری مدرنیسم (مجموعه مقالات)، فریدریش ویلهلم نیچه، مراد فرهادپور، کارل مارکس، مجید مددی، یوسف اباذری، سیدعلی مرتضویان، ماکس وبر، حسین پاینده، مارشال برمن، زیگموند فروید، پل ریکور، کارل لوویت، رابرت پی پین، ریچارد ولهایم، گئورگ زیمل، محمدسعید حنایی کاشانی (مترجم)، هاله لاجوردی (مترجم)، امیرحسین رنجبر (مترجم)، حسن چاوشیان (مترجم)، ناشر: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان چاپ و انتشارات
روان ساده، روان پاک، بهمن کریم نظر (مترجم)، انتشارات یاران کهن، ۱۳۹۳
The Letters of Sigmund Freud and Otto Rank: Inside Psychoanalysis (eds. E. J. Lieberman and Robert Kramer). Johns Hopkins University Press, 2012.
The Complete Letters of Sigmund Freud to Wilhelm Fliess, 1887–1904, (editor and translator Jeffrey Moussaieff Masson), ۱۹85, ISBN: 978-0-674-15420-9
The Sigmund Freud کارل گوستاو یونگ Letters , Publisher: Princeton University Press; Abr edition, 1994, ISBN: 978-0-691-03643-4
The Complete Correspondence of Sigmund Freud and کارل آبراهام، ۱۹۰۷–۱۹۲۵ , Publisher: Karnac Books, 2002, شابک: ۹۷۸-۱-۸۵۵۷۵-۰۵۱-۷
The Complete Correspondence of Sigmund Freud and Ernest Jones, 1908–1939. , Belknap Press, انتشارات دانشگاه هاروارد، 1995, شابک: ۹۷۸-۰-۶۷۴-۱۵۴۲۴-۷
The Sigmund Freud Ludwig Binswanger Letters , Publisher: Open Gate Press, 2000, ISBN: 978-1-871871-45-6
The Correspondence of Sigmund Freud and Sándor Ferenczi, Volume 1, 1908–1914 , Belknap Press, انتشارات دانشگاه هاروارد، 1994, شابک: ۹۷۸-۰-۶۷۴-۱۷۴۱۸-۴
The Correspondence of Sigmund Freud and Sándor Ferenczi, Volume 2, 1914–1919 , Belknap Press, انتشارات دانشگاه هاروارد، 1996, شابک: ۹۷۸-۰-۶۷۴-۱۷۴۱۹-۱
The Correspondence of Sigmund Freud and Sándor Ferenczi, Volume 3, 1920–1933 , Belknap Press, انتشارات دانشگاه هاروارد، 2000, شابک: ۹۷۸-۰-۶۷۴-۰۰۲۹۷-۵
The Letters of Sigmund Freud to Eduard Silberstein, 1871–1881 , Belknap Press, انتشارات دانشگاه هاروارد، شابک: ۹۷۸-۰-۶۷۴-۵۲۸۲۸-۴
Sigmund Freud and لو آندره آس سالومه; Letters , Publisher: Harcourt Brace Jovanovich; 1972, ISBN: 978-0-15-133490-2
The Letters of Sigmund Freud and آرنولد تسوایگ , Publisher: New York University Press, 1987, ISBN: 978-0-8147-2585-6
Letters of Sigmund Freud – selected and edited by ارنست ال فروید , Publisher: New York: Basic Books, 1960, ISBN: 978-0-486-27105-7
جستارهای وابسته [ ویرایش ]
پیوند به بیرون [ ویرایش ]
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به زیگموند فروید در ویکی‌گفتاورد موجود است.
The Modernism Lab, Yale University, retrieved 23 June 2012.
Appignanesi, Lisa and Forrester, John. Freud's Women . Penguin Books, 2000.
Auden, W.H. "In Memory of Sigmund Freud", 1935، poets.org, retrieved 23 June 2012.
Bloom, Harold. The Western Canon . Riverhead Books, 1994.
Blumenthal, Ralph. "Hotel log hints at desire that Freud didn't repress", International Herald Tribune , 24 December 2006.
Clark, Ronald W. Freud: The Man and his Cause , London: Jonathon Cape, 1980.
Cohen, David. The Escape of Sigmund Freud . JR Books, 2009.
Cohen, Patricia. "Freud Is Widely Taught at Universities, Except in the Psychology Department", The New York Times , 25 November 2007.
Eissler, K.R. Freud and the Seduction Theory: A Brief Love Affair . Int. Univ. Press, 2005.
Eysenck, Hans. J. Decline and Fall of the Freudian Empire . Pelican Books, 1986.
Ford, Donald H. & Urban, Hugh B. Systems of Psychotherapy: A Comparative Study . John Wiley & Sons, Inc, 1965.
Freud, Sigmund (1896c). The Aetiology of Hysteria . Standard Edition 3.
Freud, Sigmund and Bonaparte, Marie (ed.). The Origins of Psychoanalysis. Letters to Wilhelm Fliess: Drafts and Notes 1887–1902 . Kessinger Publishing, 2009.
Fuller, Andrew R. Psychology and Religion: Eight Points of View, Littlefield Adams, 1994.
Gay, Peter. Freud: A Life for Our Time . W. W. Norton & Company, 2006 (first published 1988).
Gay, Peter. "The TIME 100: Sigmund Freud", Time magazine, 29 March 1999.
Gay, Peter (ed.) The Freud Reader . W.W. Norton & Co. , 1995.
Gresser, Moshe. Dual Allegiance: Freud As a Modern Jew . SUNY Press, 1994.
Holt, Robert. Freud Reappraised: A Fresh Look At Psychoanalytic Theory . The Guilford Press, 1989.
Hothersall, D. History of Psychology . 3rd edition, Mcgraw-Hill, 1995.
Jones, E. Sigmund Freud: Life and Work. Hogarth Press, 1953.
Juergensmeyer, Mark. Terror in the Mind of God: The Global Rise of Religious Violence . University of California Press, 2004.
Juergensmeyer, Mark. "Religious Violence", in Peter B. Clarke (ed.). The Oxford Handbook of the Sociology of Religion . Oxford University Press, 2009.
Kovel, Joel. A Complete Guide to Therapy: From Psychoanalysis to Behaviour Modification . Penguin Books, 1991 (first published 1976).
Leeming, D.A. ; Madden, Kathryn; and Marlan, Stanton. Encyclopedia of Psychology and Religion . Springer Verlag u. Co. , 2004.
Margolis, Deborah P. "Freud and his Mother", Modern Psychoanalsys , 1989، ۱۴:۳۷–۵۶.
Masson, Jeffrey M. (ed.). The Complete Letters of Sigmund Freud to Wilhelm Fless, 1887–1904. Harvard University Press, 1985.
Meissner, William W. "Freud and the Bible" in Bruce M. Metzger and Michael David Coogan (eds.). The Oxford Companion to the Bible . Oxford University Press, 1993.
Michels, Robert. "Psychoanalysis and Psychiatry: A Changing Relationship", American Mental Health Foundation, retrieved 23 June 2012.
Mitchell, Juliet. Psychoanalysis and Feminism: A Radical Reassessment of Freudian Psychoanalysis . Penguin Books, 2000.
Palmer, Michael. Freud and Jung on Religion . Routledge, 1997.
Pigman, G.W. "Freud and the history of empathy", The International journal of psycho-analysis . April 1995, vol 76, issue 2, pp. ۲۳۷–۲۵۶.
Rice, Emmanuel. Freud and Moses: The Long Journey Home . SUNY Press, 1990.
Roudinesco, Elisabeth. Jacques Lacan . Polity Press, 1997.
Sadock, Benjamin J. and Sadock, Virginia A. Kaplan and Sadock's Synopsis of Psychiatry . 10th ed. Lippincott Williams & Wilkins, 2007.
Sulloway, Frank. Freud, Biologist of the Mind: Beyond the Psychoanalytic Legend . Burnett Books, 1979.
Tansley, A.G. "Sigmund Freud. 1856–1939", Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society . Royal Society, 1941, 3 (9): 246–226.
Vitz, Paul C. Sigmund Freud's Christian Unconscious . The Guilford Press, 1988.
Webster, Richard. Why Freud Was Wrong: Sin, Science and Psychoanalysis. HarperCollins, 1995
↑ ^ Mannoni, Octave, Freud: The Theory of the Unconscious, London: NLB 1971, pp. 146-47
↑ والتر اودانیک، ولودیمیر یونگ و سیاست. ترجمهٔ علیرضا طیب. نشر نی ۱۳۷۹
↑ کدیور، میترا، مکتب لکان، روانکاوی در قرن بیست و یکم ، رابطه جنسی وجود ندارد، انتشارات اطلاعات، 1381
↑ ۴٫۰ ۴٫۱ کدیور، میترا، مکتب لکان، روانکاوی در قرن بیست و یکم ، عشق: ضرورتی برای ارتقاء ژویی سانس تا دیالکتیک اشتیاق، انتشارات اطلاعات، 1381
↑ کدیور، میترا، مکتب لکان، روانکاوی در قرن بیست و یکم ، روانکاوی در مکتب لکان: یک مقدمه، انتشارات اطلاعات، 1381
↑ ^ Gresser 1994, p. 225
↑ ^ Gay 2006, pp. 4–8; Clark 1980, p. 4 For Jacob's Torah study, see Meissner 1993, p. 233. For the date of the marriage, see Rice 1990, p. 55
↑ ^ Margolis 1989
↑ ^ Jones, Ernest (1964) Sigmund Freud: Life and Work. Edited and abridged by Lionel Trilling and Stephen Marcus. Harmondsworth: Penguin Books p. 37
↑ ^ Hothersall 2004, p. 276.
↑ ^ Bloom 1994, p. 346
↑ ^ Hothersall 1995
↑ ^ See Past studies of the eels and references therein
↑ Blumenthal, International Herald Tribune, 24 December 2006.
↑ ^ "Freud, Minna Bernays and the Conquest of Rome: New Light on the Origins of Psychoanalysis", The New American Review, Spring/Summer 1982, pp. 1-23
↑ ^ Gay 2006, pp. 77, 169
↑ ^ Freud and Bonaparte 2009, pp. 238-239
↑ ^ Pigman 1995
↑ ^ Jump up to: a b Vitz 1988, pp. 53–54
↑ ^ Sulloway 1979, pp. 243, 253
↑ ^ Joseph Aguayo, PhD. "Joseph Aguayo Charcot and Freud: Some Implications of Late 19th-century French Psychiatry and Politics for the Origins of Psychoanalysis (1986). Psychoanalysis and Contemporary Thought, 9:223–260"
↑ ^ Gay 2006, pp. 419–420
↑ ^ Gay 2006, pp. 650-51
↑ ^ Burke, Janine The Sphinx at the Table: Sigmund Freud’s Art Collection and the Development of Psychoanalysis, New York: Walker and Co. 2006, p. 340.
↑ ^ Strutzmann, Helmut (2008). "An overview of Freud's life". In Joseph P. Merlino, Marilyn S. Jacobs, Judy Ann Kaplan, K. Lynne Moritz. Freud at 150: 21st century Essays on a Man of Genius. Plymouth. p. 33. ISBN: 978-0-7657-0547-1.
↑ ^ Freud, Standard Edition, vol. 7, 1906, p. 274; S.E. 14, 1914, p. 18; S.E. 20, 1925, p. 34; S.E. 22, 1933, p. 120; Schimek, J.G. (1987), Fact and Fantasy in the Seduction Theory: a Historical Review. Journal of the American Psychoanalytic Association, xxxv: 937–965; Esterson, Allen (1998), Jeffrey Masson and Freud's seduction theory: a new fable based on old myths. History of the Human Sciences, 11 (1), pp. 1–21. Human-nature.com
↑ ^ Jones, Ernest. Sigmund Freud: Life and Work, vol. 1. London: Hogarth Press, 1953, pp. 94–96.
↑ ^ Jump up to: a b Wollheim, Richard. Freud. London, Fontana Press, pp. 157-176
↑ ^ Rycroft, Charles. A Critical Dictionary of Psychoanalysis. London: Penguin Books, 1995, p.41
↑ ^ Paul, Robert A. (1991). "Freud's anthropology". In James Neu ed. The Cambridge Companion to Freud. Cambridge: Cambridge University Press. p. 274. ISBN: 978-0-521-37779-9.
↑ ^ Jump up to: a b c Hothersall, D. 2004. "History of Psychology", 4th ed. , Mcgraw-Hill:NY p. 290
↑ ^ See Civilization and its discontents, Freud, translator James Strachey, 2005 edition, p. 18
↑ ^ H. Ellenberger, The Discovery of the Unconscious, 1970, pp. 301, 486, 536, 331-409.
↑ ^ Stevens, R. Freud and Psychoanalysis Milton Keynes: Open University Press 1985 p. 96: “the number of relevant studies runs into thousands”.
↑ ^ Robinson, Paul (1990). The Freudian Left. Ithaca and London: Cornell University Press. pp. 147–149. ISBN 0-8014-9716-7.
↑ ^ Paglia, Camille. Sexual Personae: Art and Decadence from Nefertiti to Emily Dickinson. London and New Haven: Yale University Press, 1990, p. 2, 228
↑ ^ P. Robinson, Freud and His Critics, 1993, pp. 1-2
↑ On coca
↑ Jones, Ernest. Sigmund Freud: Life and Work , vol. 1. London: Hogarth Press, 1953, pp. 94–96.
↑ Byck, Robert. Cocaine Papers by Sigmund Freud . Edited with an Introduction by Robert Byck. New York, Stonehill, 1974.
↑ Borch-Jacobsen (2001) Review of Israëls, Han. Der Fall Freud: Die Geburt der Psychoanalyse aus der Lüge. Hamburg: Europäische Verlagsanstalt, 1999.
↑ Thornton, Elizabeth. Freud and Cocaine: The Freudian Fallacy. London: Blond and Briggs, 1983, pp. 45–46.
↑ Jones, E. , 1953, pp. 86–108.
↑ Masson, Jeffrey M. (ed.) The Complete Letters of Sigmund Freud to Wilhelm Fliess, 1887–1904. Harvard University Press, 1985, pp. 49, 106, 126, 127, 132, 201.
