تغذیه در لوپوس اریتماتوز سیستمیک

لوپوس اریتماتوزسیستمیک (Systemic Lupus Erythematosis) یک اختلال مزمن، التهابی، با واسطه ی ایمنی و چند سیستمی بافت همبند است که اغلب زنان(به ویژه در سنین باروری) را درگیر می‌ سازد و پوست، مفاصل، کلیه‌ها و غشاهای سروزی را مبتلا می ‌کند.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز، علت بیماری هنوز روشن نیست. به نظر می ‌رسد استعداد ژنتیکی، وجود‌ آنتی بادی‌هایی که ضد DNA کار می ‌کنند و عوامل محیطی مانند عفونت‌های ویروسی، در پیدایش آن دخالت داشته باشند. حدود 25درصد مبتلایان به لوپوس اریتماتوز، به سندرم شوگرن نیز مبتلا می ‌شوند.
درمان تغذیه‌ای
در حال حاضر هیچ راهنمای عملی غذایی خاص برای درمان این بیماران وجود ندارد. البته لازم است که رژیم بر اساس نیاز فرد تنظیم شود. الویت‌ها شامل برخورد با عوارض بیماری و اثرات داروها بر عملکرد ارگان‌ها و متابولیسم غذایی است.
نیازهای پروتئینی، به علت اختلال عملکرد کلیوی در اثر بیماری و عوارض جانبی استروئید‌ها تغییر می کند. به ‌همین دلیل دریافت سدیم و مایعات به ‌طور معمول محدود می ‌شود. اگر چه رژیم محدود از چربی‌های اشباع پیشنهاد شده است، مطالعات بیشتری برای اثبات کارآیی آن ضروری می‌ باشد.
کارآیی تغییرات رژیمی به‌ طور وسیعی در مدل‌های حیوانی لوپوس مطالعه شده است. نیازهای انرژی باید بر اساس وزن خشک افراد تنظیم شود. هدف از تعیین نیازهای انرژی باید تامین و حفظ وزن معمول بدن باشد.
ممکن است محدودیت کالری، پروتئین و مخصوصاً محدودیت چربی باعث کاهش قابل ملاحظه ‌ای در رسوب کمپلکس‌های ایمنی در کلیه و کاهش پروتئین اوری(وجود پروتئین در ادرار) شده و به این ترتیب به طول عمر افراد بیفزاید.
اضافه کردن اسیدهای چرب (غیر اشباع) مورد مطالعه، باعث محافظت از کلیه‌ها شده است. در موارد مزمن ممکن است حمایت‌های تغذیه ای (وریدی و یا استفاده از لوله معدی – روده‌ای) لازم باشد.

تغذیه در لوپوس اریتماتوز سیستمیک


خرید بک لینک
کپی رابت محفوظ است اخبار ایران و جهان
قدرت گرفته از niloblog