سخن 241
سخن 241
این روزها مد شده دیوار مهربانی
و کاش بی انتها بود این دیوار...
و من هم دیواری دارم این پشت
که هر از گاهی پر می شود از مهربانی هایی
اما جنس مهربانی این دیوار کلماتی هست که تصویر میکند تو را ذهنم
از تو و تمام خوبی ها یت...
که باعث می شود که سفید کنم تمام نوشتن هایم را
و هدیه دهم این آسمان پاک وصاف آبی بالا سرم را
و این کوههای سفید پوشیده را...
و این هوای معطر و بوی لاله ها را..
و بهاری ترین لحظه های دره ها و کوهها و حنگل ها ی سرزمینم را
میدانم سرشارم از تمام این نعمت ها
و تو نفس هایت تنگ
کاش دور نبودی و من آدم اسیر دانه گندمی
تا میدیدی مهربانی هایمان تا کجا سایه انداخته
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |