خاطره ای از دربی 42
خاطره ای از دربی 42
بازی شماره 42
استقلال 0 --- پرسپولیس 1
گلها : ادموند بزیک 87
بازی رفت ششمین دوره لیگ آزادگان
جمعه 27 مهر 1375
اخراج : محمد نوری از استقلال
گروه داوری : جمال شریف از سوریه
دربی 42 در مهرماه 1375 بود که جوانی بیست ساله بودم
تهران و در جمع اهالی حیاط چال بودم که همگی کلاته اسدی بودند
جوانشون من و امید عبدالحسین بودیم و قرار شد ظهر جمعه به همراه
علی خولی و مرتضی بیسکویت و ابوالفضل یداله به استادیوم آزادی تهران برویم
اما آن ها ما را بچه خطاب کرده و ما را قال گذاشتند و رفتند
من و امید نیز با دیدن این رفتار آن ها راهی خیابان آزادی،میدان آزادی و سپس
استادیوم شدیم بلیط هم تهیه نکرده بودیم با هر بار باز شدن درب های ورودی
جمعیت مشاق زیادی وارد ورزشگاه می شدند و ما نیز در همین حال وارد شدیم
اتفاقا جایی رسیدیم که یک صندلی خالی بود فورا روی آن نشستیم و هیچ نگفتیم
بازی با گل دقیقه87 ادموند بزیک به نفع پرسپولیس تمام شد و ما هم شاد و
خندان راهی چهارراه سیروس و حیاط چال شدیم دیدیم اون آقایونی که قصد
پیچاندن ما را داشتند رفتند درب استادیوم با باتون های مامورین امنیتی یک
کتکی هم خوردند و نه به استادیوم رفتند و نه از تلوزیون مسابقه را تماشا
کرده بودند.
اما حال پس از 40 دربی بعد آن یک ال کلاسیکوی آسیایی تمام ایرانی و یک
بازی جذاب و تماشاگر پسند را شاهد بودیم.
از حق نباید گذشت هر دو تیم خوب بودند اما موقعیت های پرسپولیس گل شد
ولی موقعیت های استقلال نه اگر پنالتی طارمی گل می شد یک شش تایی دیگر
در تاریخ دربی ثبت می شد
کاش طارمی عجله نمی کرد