تا کی باید نصف شبها تو خلوت خودم تو رو تو خیال و رویا همسفر عاشقانه ی خودم کنم
واقعا سهم تو برای عاشقانه بودن با من فقط باید تو خیال پردازی باشه
پس کی باید به طور واقعی دقایقی عاشقانه با هم باشیم
پس کی من برات یک دسته گل بیارم و جلوت زانو بزنم و تقدیمت کنم
پس کی بشینم یه دل سیر مهو زیباییهات بشم
رویا پردازی هم اندازه داره
کی میتونم تو واقعیت یه دل سیر تورو تو آغوشم جا بدم و تو چشات نگاه کنم
فایده نداره فکر کنم بازم باید تو رویا با تو باشم
هرچند تو رویا هم با تو بودن عالمیه
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |