معرفی شهر براووس :
بزرگترین و قوی ترین شهر آزاد است و در تالابی در گوشه ی شمال غربی ایسوس قرار دارد، جایی که دریای باریک و دریای لرزان به هم می رسند. درامتداد جنوبی براووس سرزمینی قرار دارد که سرزمین های ساحلی براووس خوانده می شود و براووس مدعی مالکیت آن است. حاکم براووس دریاسالار نامیده می شود زیرا قدرت و ثروت براووس از دریا نشات می گیرد. برخلاف سایر شهرهای آزاد براووس هیچ گاه جزئی از مستعمرات والریا نبوده است. براووس ۵۰۰ سال قبل از فتوحات اگان به وسیله ی پناهندگان فراری از والریا ساخته شد. آوازه خوانان ماه دنبال جایی می گشتند که اژدهایان والریایی نتوانند آن ها را پیدا کنند، آنها در پی این تلاش تالاب و براووس را یافتند. آن ها پناهندگان را به تالاب هدایت کردند. برای قرن ها براووس شهر سری نامیده می شد و برای سایر مردم جهان نسبتا ناشناخته بود. براووس بعد از سرنوشت شوم والریا یعنی تقریبا چهارصد سال بعد از تاسیسش برای سایر مردمان آشکار شد. براووس گاها پسر حرامزاده ی والریا نامیده می شود. شهر یکصد جزیره را در داخل تالابی وسیع در بر می گیرد. خشکی اصلی نزدیک عمدتا لجنزار است. در حالی که قسمت رو به دریا را جزیره های کوهستانی مرتفع احاطه کرده که فرمی نیم دایره ای در اطراف شهر تشکیل می دهند. چوب مورد استفاده برای هیزم به وسیله ی کرجی هایی به داخل آورده می شود در حالی که کاج های روئیده شده در جزایر اطراف را نگه می دارند تا به عنوان بادشکن از اسکله های شهر حفاظت کنند. قطع این کاج ها غیر قانونی است. تنها یک مجرا وجود دارد که اندزه و عمقش برای تردد کشتی های اقیانوس پیما مناسب است. این مجرا به وسیله مجسمه ی غول پیکری به نام تایتان براووس محافظت می شود. این مجسمه نقش راهنما، فانوس دریایی و باروی دفاعی را دارد. درست پشت سر تیتان، ارگ و کشتی سازی بزرگی است که زرادخانه نامیده می شود. تمام شهر در پشت آن قرار دارد، مجموعه عظیمی از گنبدها، برج ها و پل ها در رنگ های خاکستری، طلایی و سرخ. شهر از یکصد جزیره تشکیل شده که به وسیله ی پل های سنگی کوچک به هم متصلند. درختی در داخل شهر دیده نمی شود و همین موضوع براووس را به شهری با معماری سنگی و یادبودهای گرانیتی تبدیل کرده است. خیابان ها هم راستا با خانه هایی هستند که به وسیله سنگ خاکستری ساخته شده اند و چنان نزدیک همند که به هم تکیه دارند. بعضی خانه ها بر بالای آبراه ها ساخته شده اند. این خانه ها، معمولا ساختمان هایی باریک با سقف های نوک تیز سفالی اند که چهار یا پنج طبقه ارتفاع دارند. بر بالای خانه ها و کانال ها مجرای آبی قرار دارد که رود آب شیرین نامیده می شود. این مجرا آب آشامیدنی شهر را فراهم می کند درحالی که آب تالاب ها شور، بدمزه و غیر قابل نوشیدن است براووس دو اسکله ی اصلی دارد. اسکله ی ارغوانی در شمال که تنها به وسیله بومی ها استفاده می شود و اسکله کهنه فروشان در غرب که کشتی های خارجی در آن لنگر می اندازند. همه ی کشتی های اسکله کهنه فروشان باید قبل از وروود به اسکله، به وسیله ی ماموران دریاسالار در بندر چکوی بازرسی شوند. در سراسر شهر باراندازها و اسکله های کوچکی برای ماهیگیر ها و قایق رانان قرار دارد. همه ی خدایان و همه ی مذاهب در براووس محترمند. بیشتر معابد در جزیره ای در مرکز شهر متمرکزند که «جزیره ی خدایان» نامیده می شود. در میان آن ها معبد آوازه خوانان ماه قرار دارد که فراریان براووسی را به این جزایر هدایت کردند. در بین معابد قابل ذکر دیگر یکی معبد پدر آب هاست که هرگاه عروسی جدید برگزید معبد بازسازی می شود. همچنین معابد خدای بی نهایت چهره و رلور و سپتی متعلق به هفت به نام «سپت آن سوی دریا». حتی خدایانی که دیگر پیروان چندانی ندارند در معبدی به نام پناه گاه مقدس و یا به زبان محاوره ای، قفس های خرگوش ها گرامی داشته می شوند.
