در روز سه شنبه 23 جمادى الاولى 1326 به دستور محمد على شاه قاجار، لیاخوف روسى با قزاقان ، مجلس شوراى اسلامى را محاصره و به توپ بسته و عده زیادى را کشته و مشروطه را برانداخت .
اما متاءسفانه آزادیخواهان که به دفاع از مجلس برخاسته بودند در همان حالى که یکى یکى فرو مى غلطیدند به اصطلاح خودشان هواى کشور را هم داشتند:
اینان به یکدیگر سپرده بودند که به افسران روسى تیراندازى نشود مبادا بهانه به دست روسها بیفتد و روزگار هموطنان عزیزشان سیاه شود. لیاخوف و افسران روسى که این را مى دانستند آزادانه در میدان جنگ حرکت مى کردند و فرمان مى داند. تمام مورخین عقیده دارند که اگر در همان وهله اول لیاخوف کشته مى شد، سپاه بدون سردار میدان را رها کرده و مى گریختند.
آزادیخواهان شب سه شنبه (24 جمادى الاخر سال 1327) وارد تهران شدند و محمد على شاه پس از 3 روز مقاومت روز جمعه بیست و هفتم براى اینکه به چنگ آزادیخواهان نیفتد به سفارت روس پناهنده شد.
لیاخوف روسى فرمانده قزاقان که این را شنید به حضور سپهدار و سردار اسعد رسید و شمشیر خود را از کمر باز کرده بعنوان تسلیم در مقابل آنان بر زمین نهاد.
سردار اسعد مجددا شمشیر را بر کمر او بست و گفت : او وظیفه سربازى خود را عمل کرده و ایرادى بر وى نخواهد بود ! بدین ترتیب لیاخوف پس از جنایت خود بدین سادگی جان سالم به در برد .
