مهر/ برخي باشگاه به تعدادي از بازيکنانش رقم ميلياردي پرداخت کرده‌اند که نه تنها برخلاف سياست و تاکيد وزير ورزش است، بلکه رقمي است که چند برابر ميزان توانايي فني و تاثيرگذاري اين بازيکنان است. در ميان هياهوي به وجود آمده در مورد جدايي طارمي و رضائيان از پرسپوليس و سفر آنها به ترکيه، در ميان افشاگري هاي مختلف در مورد عدم يا نحوه پرداخت دستمزد اين بازيکنان در سفره‌خانه و قهوه‌خانه که نشان از ضعف شديد مديريت باشگاه پرسپوليس داشت، در ميان شاخ و شانه کشيدن بوقچي‌هاي پرسپوليس براي رئيس فدراسيون و اين دو بازيکن و در ميان جنگ برانکو و کي‌روش که آتش دودزايي ساخته عليه منافع ملي، افشا شد که طارمي از پرسپوليس چهار ميليارد و چهارصد ميليون خواسته است. اينکه بازيکن براي خودش و با توجه به کارنامه‌اش پولي طلب کند طبيعي است و در اين مقال هم نمي‌گوييم آقاي گل فوتبال ايران اين مبلغ نمي ارزيده است بلکه به اين نکته مي‌پردازيم که چرا با وجود فشارهاي وزير ورزش و تقلاي اين مدير براي کم کردن مبلغ قراردادها، همه دلايل رفتن طارمي از پرسپوليس همين چهار ميليارد و چهارصد ميليون توماني نيست که اين بازيکن طلب کرده است؟ محمود گودرزي منتقد بود که چرا مديران قبلي زياد هزينه کرده‌اند و حتي افشاگري هم کرد و معاون وزير ليست دستمزد بازيکنان و کادر فني را منتشر هم کرد اما امروز اعداد بيش از سه برابر قبل به گوش مي رسند. چند روز قبل رويانيان اعلام کرد که برخي بازيکنان پرسپوليس بيش از دو ميليارد دستمزد دارند. در اين سو و در استقلال هم اميد ابراهيمي، سيدمهدي رحمتي، وريا غفوري، بختيار رحماني، کاوه رضايي و خسرو حيدري همگي بيش از يک و نيم ميليارد گرفته‌اند و اگر حاج‌صفي هم به آنها اضافه شود مبلغ او را هم لابد بايد با طارمي مقايسه کرد. البته اين رقم هاي ميلياردي تنها مربوط به باشگاه استقلال نمي شود و در تيم هايي مثل پرسپوليس، تراکتورسازي، ماشين سازي و چند تيم ديگر نيز هستند بازيکناني که بالاي يک و نيم ميليارد تومان دريافت کرده اند و البته کسي صدايش در نمي آيد. فوتبال ورزشي درآمدزا و البته گران است، در ايران هم درآمدها را صدا و سيما برمي دارد و مي رود و فقط هزينه ها مي‌ماند براي باشگاه ها، اسپانسرها هم اين روزها درآمدهاي مختلفي از کنار اين باشگاه ها دارند که نمونه آن مصاحبه اي است که امير عابديني انجام داد و اعلام کرد درآمد پرسپوليس « و احتمالا استقلال با رقمي مشابه» بيش از صد ميليارد تومان بوده است. اينها را نوشتيم تا بگوييم با صرفه جويي‌هاي سقف دار که موجب فرار مغزها از فوتبال ايران مي‌شود« نمونه اش طارمي و رضائيان هستند و شايد شهباززاده» موافق نيستيم اما بحث ما اين ست: وزير که منتقد بود و حتي با امير قلعه نويي و منصوريان و مظلومي سيصد و پنجاه ميليون تومان توافق کرد – که البته هيچکدامشان با اين مبلغ کار نکردند- اين اعداد را مي‌شنود؟ مهمتر از همه اينها اين است که اين بازيکنان با کيفيت فني پاييني که دارند عملا به چنين رقم هايي نمي ارزند اما متاسفانه مديران فوتبال ايران چشمانشان را بر مسائل فني مي بندند و صرفا براساس اسم بازيکنان و جاروجنجالي که به راه مي اندازد و به کمک دلال ها به او پرداخت مي کنند. برخي براي اين فوتبال کيسه دوخته اند و با وجود اينکه سالهاست پول کلاني به جيب مي زنند اما ظاهرا هنوز کيسه شان پرنشده و هر فصل بازيکناني که ارزش فني بالايي ندارند را به چندين برابر قيمت مي فروشند تا پول بيشتري عايدشان شود. اگر چنين نبود در پايان ليگ پانزدهم بايد چند بازيکن از بين اين ميلياردي ها به تيم هاي خارجي ترانسفر مي شدند. اما نه تنها بازيکني از بين آنها به تيم هاي اروپايي نرفت بلکه تيم هاي آسيايي هم خواهان چنين بازيکناني نشدند. طارمي و رضاييان هم اگر رفتند رقم هايي دريافت کرده اند که از ايران کمتر است. منبع: مهر
Let's block ads! (Why?)

پرداخت‌هاي ميلياردي بيخ گوش وزير ورزش/ کيسه‌هايي که پر نمي‌شوند!