“وقتی که مرا به اشرف منتقل کردند؛ در یک پروسه ۳ ماهه به من گفتند که: حجاب در مجاهدین اجباری و تغییر مذهب هم وجود ندارد و باید مسلمان باشم و نماز و روزه اجباری است لباس و نوع پوشش فقط همانی است که مجاهدین آن را به عنوان فرم ارتش می شناسند و به جز این فرم حق پوشش دیگه ای وجود نداشت. من در ایران آزادی نداشتم ولی حداقل می توانستم لباسی که خودم دلم می خواهد بپوشم و یا حق ازدواج و یا حق صحبت با خانواده ام را کسی از من نمی گرفت و یا کسی از من مثل برده ها کار نمی کشید”
سادات میرباقری نیز یکی از جداشده های فرقه ی رجوی است که عضو لایه ی دوم شورای رهبر این گروه تروریستی بوده در این باره چنین گفته است “ در مناسبات این فرقه، حجاب فقط در روسری خلاصه می شود، زنان حق ندارند از انواع دیگر پوشش مثل شال یا کلاه و… استفاده کنند و جز روسری “سبز، قرمز، خاکی” بقیه ممنوع بود و حتی روسری های قرمز و خاکی نیز تنها در محل های خاص مجاز بود و اگر کسی می خواست خارج از مراسم های تبلیغی مجاهدین روسری قرمز یا خاکی بپوشد، توبیخ می شد. در این فرقه که با دستورالعمل های مریم رجوی کارها و امورات بویژه مسائل زنان دنبال می شود، در مورد لباس و پوشش هم محدودیت حاکم بوده و هست. زنان حق انتخاب رنگ لباس و حتی حق انتخاب جنس پارچه لباس خود را ندارند!
من به مدت ۲۳ سال که در تشکیلات این فرقه مخرب بوده ام فقط مجاز بودم از فرم پوشش سبز رنگ با جنس زبر و روسری سبز استفاده کنم. حجاب اجباری حتی در مکان هایی که فقط زنان حضور داشتند نیز حاکم بود. وقتی مسئولین فرقه در این رابطه با سوال و شگفتی زنان روبرو می شدند که: «چرا زنان در یک نشست کاملاً زنانه و یا در سالن غذاخوری خودشان که هیچ مردی در آن تردد نمی کند باید روسری سر کنند و حجاب اجباری داشته باشند؟ مسئولین فرقه با استناد به صحبت ها و فرامین مریم رجوی می گفتند: روسری فرم رسمی سازمان مجاهدین و ارتش آزادی بخش است و زنان ملزم به پوشیدن روسری حتی در مکان هایی که مردان حضور ندارند هستند.”
حال سوال اینجاست بهتر نیست مسیح علی نژاد و سازمان منافقین قبل از تلاش برای آزادی زنان ایرانی برای آزادی زنان سازمان منافقین تلاش نمایند؟
نوشته پارادوکس منافقین در بحث حجاب، از آزادی های یواشکی تا اجبارهای همیشگی! اولین بار در اویس پدیدار شد.
