نقدی بر همایش موسوم به همدلی در لارستان
کرامت الله بلوچی/ جویم: امروزه برای شناخت بیشتر و معرفی بهتر هر جامعه، شهر و کشوری، معمولاً معیار و شاخصه ای مورد توجه صاحب نظران علوم اجتماعی است. به عبارتی دیگر هر جامعه ای را با وجهی متمایز از سایر مناطق می شناسند(در بعد مادی یا معنوی!) براین اساس از دیرباز مردمان منطقه ی جنوب را با صفاتی همچون مهربانی و خونگرم بودن می شناختند.
امّا در این میان مردم لارستان افزون بر وجوه فوق به صمیمیت فوق العاده، دوست داشتن و تعصب و حساسیت ویژه نسبت به همدیگر و اتحاد نیز شهره بودند، تا جاییکه در برخی موارد ما لارستانی ها (و خصوصاً شهر لار) را ناسیونالیست می خواندند! (هر چند بسیاری از ما تا این حد و قلمداد نمودن این واژه قبول نداشتیم).
به هرحال تا یکی دو دهه قبل نیز این خصوصیت بارز و البته مثبت بخوبی در میان مردم این منطقه وجود داشت، امّا رفته، رفته این خصلت پسندیده رنگ باخته جای خود را به ویژگی های عکس آن از جمله نامهربانی، مخالفت با همدیگر، عدم تحمل نظرات مخالف و حتی منتقد و تنگ نظری و… داده تا جاییکه متاسفانه در سالهای اخیر شدت آن به حداکثر و اعلاء خود رسیده و بعضاً در برخی موارد نیز به خودزنی عمومی مبدل گردیده است.
البته برای این تغییر رویکرد و تغییر رفتار دلایل متعددی وجود دارد که از حوصله بحث خارج است! و صدالبته که این رذیله ناپسند اخلاقی برای هر اجتماعی سمّی مهلک و زخمی کشنده است که نیاز به چاره اندیشی اساسی و اصولی (و غیر مطقعی!) دارد. هر چند دلسوزانی نیز درمقاطع مختلف (مجازی یا حقیقی) در صدد رفع آن برآمده و یاحداقل مدعی حل و فصل آن شده اند! که این را نیز نیتی خیر می دانیم امّا باید پذیرفت که این بیماری مهلک نیاز به مداوای جدی دارد.
علی ایحال اینگونه که از ظواهر امر پیداست، علی الظاهر نماینده محترم (همچنانکه در ابتدای دور دوم انتخابشان نیز قول داده بودند حداکثر سعی و تلاش خود را در این زمینه بکار گیرند) اینک با اقدامی که فی نفسه! مطلوب و مورد قبول اکثریت مردم باشد، گامی در جهت عملی نمودن قول و وعده ی خود برداشته اند. هر چند که بنظر آگاهان اجتماعی این اقدام فعلاً در حد بیان بوده و تا عملی شدن فاصله ی زیادی داردکه در این مکتوب به اختصار به آن خواهیم پرداخت. غرض از مطلب تقدیمی نقدی بر جلسه مورخه ۲۷ شهریور ٩۵ در لارستان است که از آن با عنوان همدلی یاد گردیده است. هر چند اینجانب علیرغم دعوت قبلی، لیکن به علت مسافرت توفیق حضور در جلسه ی فوق الذکر را نیافتم امّا حسب اطلاعات مسموع از دوستان بخاطر حضور طیف های مختلف فکری (سیاسی، اجتماعی) و اعم از مسئولین، روحانیت معزز و بزرگان اهل سنت و در راس آنان فرماندار محترم، امام جمعه محترم و نماینده محترم و… می توان همدلی را در بطن و ظاهر آن ارزیابی نمود!
قبل از ورود به بحث اصلی و نتیجه گیری بایستی اذعان نمود که در دنیای فعلی از همدلی و همفکری و مشارکت همگانی! در عین وجود اختلاف سلایق و دیدگاهها بعنوان فرصتی مغتنم در جهت تعالی و ترقی بیشتر هر جامعه ای استفاده می گردد و بالعکس آن نیز صادق است که بزرگترین مانع (چوب لای چرخ) موفقیتهای اجتماعی هرجامعه ای (قبل از متهم کردن دیگران!) را بایستی ابتدا در بطن همان جامعه جستجو و مداوا نمود که مهمترین و در عین حال مخرب ترین علت عقب ماندگی ملتها، ابتدا اختلافات داخلی آنان (عدم تحمل یکدیگر و مورد صدرالذکر) است که بعنوان بیماری خطرناک نیاز به معالجه فوری دارد !
و امّا در لارستان… برای لارستان صمیمی و با صفای دهه های گذشته که در تشریک مساعی و شدت همدلی شهره عام و خاص بودند و متاسفانه چندسالی است که به بیماری صعب و سخت تفرقه و جدایی (و در موارد نادری نیز دشمنی نیروها) دچار گردیده، کدامین نسخه شفابخش است؟ و یا کدامین طبیب و حکیم توان بهبود آنرا دارد؟
همانگونه که بیان شد و از برایند کلی موضوع نیز پیداست، ظاهراً هم در پشت و هم در روی صحنه، میدان دار اصلی این جریان را می توان نماینده محترم مجلس (که مدعوین را دفتر ایشان دعوت نموده است) دانست که در نظر دارند به این معضل اجتماعی پایان دهند.
هرچند از همان ابتدا نیز اقدامشان را فی نفسه اقدامی مطلوب و مناسب ارزیابی نموده و به فال نیک می گیریم اما معتقدیم حل جدی این مشکل نیازمند الزاماتی است که اینک و برای بهتر اجرا شدن موضوعات مطروحه در جلسه ی مذکور نقطه نظرات کارشناسی خود را تبیین و همچون گذشته قضاوت را بر عهده خوانندگان ارجمند وامی گذارم و به عرض می رسانم مطالب تقدیمی اساساً در له یا علیه احدی نبوده بلکه ماحصل مطالعات اجتماعی جهت مطلوبیت بیشتر موضوع است.
سوالی که ابتدا به ذهن تمامی متخصصین آگاه متبادر خواهد گشت اینکه؛ علیرغم مفید بودن! ای کاش چنین جلساتی زودتر و پیش از این برگزار می شد! و چرا نشد؟ البته طرح این سوال برای نتیجه گیری در پایان از مقاله ام می باشد! که به مصداق ضرب المثل فارسی -جلوی ضرر را از هرکجا بگیرید نفع است!- هر چند با تاخیر این جلسه اکنون برگزار شد که باز آنرا قدمی مثبت ارزیابی نموده و نمی توان آنرا نفی کرد! امّا اگر بخواهیم در کمال صداقت و بطور عملیاتی همدلی را در شهرستان عملی نموده و در مجموع به جامعه نیز تسری دهیم باید بپذیریم که بدون شک الزامات و اقتضایاتی نیز دارد که باید بی کم و کاست و تعارفات معمول آنها را پذیرفته و همزمان با جلسات عملی نماییم، در غیر اینصورت این جلسه نیز به سرنوشت جلسات و همایشهای مشابه (والبته بدون تاثیر قبلی) دچار گشته و بدون خاصیت به تاریخ خواهد پیوست و اصلی ترین اقتضای آن نیز توجه به این موضوع است که انسانها علیرغم مخالفت با ما دارای ویژگیها و کارکردهایی هستند که باید مورد استفاده قرار گیرند و در این راه بهترین تصمیم شناخت و بازخوانی بیشتر حضور جمعی مردم در تصمیم سازی هاست، بویژه مشارکت دادن فرهیختگان، اندیشمندان، فعالان اجتماعی، متخصصین حوزه های مختلف و برجستگان و شایستگان تمامی رشته های شهرستان بلا استثناء و از طیف های مختلف فکری و به عبارتی پذیرش تمامی تفکرات همسو و غیر همسو، باور داشتن آنان و در نهایت به بازی گرفتنشان در زمین و زمینه های اجتماعی و معادلات و محاسبات منطقه ای جهت کنشگری و ایفای نقش بهتر هریک از آنان می باشد تا نتیجه ای بهتر و بیشتر از قبل عاید و واصل گردد در غیر اینصورت بایستی بدانیم به بیراهه می رویم زیرا در دنیای امروز بیشترین پیشرفتها با بهترین کیفیت از درون جامعه ی متحد (علیرغم اختلاف دیدگاه ها) حاصل می گردد و برای دست یابی به این هدف و تحقق اهداف متعالی نیاز به پذیرش همگانی جامعه (و قرار گرفتن هر کسی در جای واقعی خود بدون نگاه به تفکرات وی) می باشد.
در پایان به عرض می رسانم روی سخنم به طیف خاص نبوده و تمامی افراد صاحب فکر و اندیشه و عمل مدنظر می باشد.
عکسها: همایش موسوم به همدلی ۲۷ شهریور/ وب سایت نماینده مردم لارستان، خنج و گراش
نوشته تحقق «همدلی» از «همایش» تا واقعیت اولین بار در سایت خبری شهرستان خنج پدیدار شد.
