زمانی نویسنده مشهوری بوسیدن ضریح امامان (ع) و این قبیل احترام نهادنها را تشنیع میکرد. وقتی سخن او را به مرحوم علامه در حرم رضوی (ع) عرض کردند، ایشان فرمود: « اگر منع مردم نبود، من از دم مسجد گوهرشاد تا ضریح، زمین را میبوسیدم. »
و روزی در صحن حرم امام رضا (ع) شخصی به علامه [که اصلاً اذن نمیداد کسی دست ایشان را ببوسد] عرض کرد:« از راه دور آمدهام و میخواهم دست شما را ببوسم. » علامه فرمود: « زمین صحن را ببوس که از سر من هم بهتر است! »
