باز ورزشگاه شهید امام بخش و باز تکرار تراژدی همیشگی بد قولی و بد عهدی عزیزان مسئول . تراژدی تلخ و دردناکی که با هر بار گذشتن از کنار استادیوم و رفتن به سمت بردسکن داغش تازه می شود ٬ ورزشگاهی که سر در آن به نام شهید امام بخشی مزین شده ولی از دست وعده های صد من یه غاز مسئولین رنگ بر چهره ندارد .
مردمان شهر انابد به خصوص جوانان و ورزشکاران ناراحت و معترض اند از اینکه چرا یک پروژه باید بیش از یک دهه به طول بینجامد و وعده هایی که انگار قرار نیست هیچگاه عملی بشه.
خواستم به همشهری های عزیزم بگویم که به نظر من اعتراض هایشان بی مورده چون در منطقه ما ببا توجه به سیاسی بازی هایی که از گذشتگان به ارث برده ایم اکثر پروژه های عمرانی در همان تاریخی که مسئولین قول افتتاحش را دادن افتتاح نمیشه و به قانون پایستگی وعده تبدیل شده اند ( قانون پایستگی وعده : وعده ها از بین نمیروند و انجام هم نمیشوند فقط از این دهه فجر به آن دهه فجر منتقل می شوند).
پس از وعده مسئولین هنوز زمان زیادی نگذشته و فرصت همچنان باقیه و از همه مهم تر اینکه افتتاح نشدن این ورزشگاه دیگه یجورایی برای همه عادی شده و اگر یک روز اشتباها افتتاح بشه همه تعجب می کنند پس بهتره این عادت هر چند بد را ادامه بدهیم و همچنان صبر کنیم. صبر ایوب و برا همین گفتن دیگه ٬ مهم نیست چند نسل دیگه از وجود مکان ورزشی محروم می شن و چند استعداد شکوفا نمیشه و شاید هم عمر ما اجازه نده شاهد افتتاح پروژه باشیم ٬ مهم اینکه بالاخره این ورزشگاه تکمیل بشه که یک روزی میشه ٬ هیچکس تاریخ دقیقی نمیدونه اما من مطمئنم یک روز این رویای شیرین رخ میده فقط امیدوارم تا اون روز مردم انابد صبر داشته باشند و به نغز کننده قانون پایستگی وعده رای بدهند.

این دهه فجر هم گذشت اما خبری از وعده افتتاح ورزشگاه نشد!