عاشورا ( نگاهی انسانی - اجتماعی - سیاسی)
امام حسین(ع)زمینه ساز آینده تاریخ امام مي‌دانند موقعيت عراق(كوفه) طوري است كه مي‌توانند برنامة خود را در آن‌جا پياده كنند و لذا چون نامة مسلم‌بن‌عقيل از كوفه رسيد، و حضرت(ع) تصميم گرفتند به طرف كوفه حركت كنند، خطبه‌اي اين‌چنين ايراد فرمودند (در شب هشتم ذيحجّه) مرگ بر فرزند آدم چون گردنبند به گردن دختران، نوشته شده است. شوق ديدار گذشتگانم - چون علاقة يعقوب به يوسف - حزن را از دلم مي‌زدايد. خداي تعالي محل شهادتي را بر من اختيار كرده است كه آن را ملاقات خواهم كرد. گويا مي‌بينم كه وحشيان بياباني بندبند مرا بين نواويس(1) و كربلا از هم گسسته‌اند. پس آن‌ها شكم‌هاي خالي و گرسنة خويش را از من پُر خواهند كرد. آري فراري نيست از آن‌چه قلم(خداوندي) بر آن رفته است. رضاي خداوند، رضاي ما اهل بيت است. بر بلاي او شكيبايي مي‌ورزيم و ما را پاداش صبركنندگان عنايت خواهد كرد. ديگر قرابت و خويشي از رسول‌الله باقي نمانده مگر اين‌كه در بهشت همه در كنار هم جمع شده‌اند كه چشم او روشن گردد و وعده‌هايي كه به آن‌ها داده برآورده گردد. آري! هركس حاضر است در راه ما خونش را نثار كند در حالي كه نفسش را به ملاقات با خداي تعالي وعده داده، و وطن خود را لقاء الهي قرار داده، فردا همراه ما كوچ كند كه من فردا صبح كوچ خواهم كرد، إن‌شاءالله تعالي. ....................... حضرت سيدالشهداء(ع) متوجه هستند كه درآن اوضاع، براي بازگشت به دين محمدي(ص) بايد از خون خود بگذرند و لذا با اين كه مسلم‌بن‌عقيل خبر بيعت كوفيان را با حضرت داده، سخن از «مَنْ كانَ فِيْنا باذِلاً مَحْجَتَهُ مُوَطِّناً عَلى لِقاءِ » به ميان مي‌آورد. يعني؛ هركس مي‌خواهد خون خود را در كنار ما و در راهي كه ما انتخاب كرده‌ايم، بريزد، و خدا وطني است، فردا با ما بيايد. نواويس: محل دفن حرّبن‌يزيد رياحي
