بر اساس تجزیه و تحلیل صورت گرفته بر روی پیامدهای رفتوآمد در رفاه 26 هزار کارمند انگلیسی، رضایت شغلی کارمندان، به خصوص کارمندان زن با صرف بیشتر زمان برای رفتوآمد به محل کار برابر با کاهش رضایت شغلی آنها است.
دادههای موجود نیز نشان داد، افرادی که پیادهروی و یا دوچرخه سواری را برای رفتوآمد به محل کار انتخاب میکنند، بسیار کمتر از دیگر افرادی که تاکسی، اتوبوس و مترو را برمیگزینند، نارضایتی شغلی دارند.
استاد دانشکده علوم رفتاری دانشگاه غرب انگلستان و پژوهشگر اصلی این مطالعه میگوید: «هر دقیقه اضافی برای رفتوآمد، رضایت شغلی و زمان کافی برای اوقات فراغت را کاهش میدهد، فشار روحی را افزایش میدهد و در نهایت سلامت روان را تهدید میکند».
به گفته پژوهشگران، زمان اضافه زمانیست که برای سوار شدن به اتوبوس، مترو و تاکسی به هدر میرود و در نهایت نیز ممکن است کارمند به دلیل ترافیک دیرتر به اداره برسد؛ ضمن اینکه شلوغی موجب آزار آنها میشود و حقوقهای ناکافی عدم رضایت آنها را برای پرداخت هزینه رفتوآمد در پی دارد.
مسافران اتوبوس، تأثیرات منفی زمان رفتوآمد طولانی را بیشتر از سایر کارمندان از حمل و نقل عمومی احساس میکنند.
انتهای پیام/
http://fna.ir/a20038