به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز، خطر تصادف در فاصله کوتاهی پس از برقراری تماس (مثلا پنج دقیقه اول) به مراتب بیشتر است این در حالی است که پس از گذشت 15 دقیقه از پایان مکالمه، به یک چهارم میرسد.
علاوه بر این، خطر تصادف در هنگام مکالمه در بزرگراهها به مراتب بیشتر از جادههای شهری و کم سرعت است
در سایر کشورهای دنیا محدودیتهای مختلفی در مورد استفاده از تلفن همراه در حین رانندگی اعمال میشود. در سالهای اخیر مجامع علمی، فنی نگرانی خود را نسبت به وضعیت استفاده از تلفن همراه در هنگام رانندگی ابراز داشتهاند.
رشد فزاینده استفاده از تلفن همراه در هنگام رانندگی در واقع بخشی از روند نگران کننده تأثیر فنآوریهای روز بر کاهش توجه رانندگان است. غیر از تلفن همراه دیگر فنآوریهای درون خودرو مثل دسترسی به اینترنت، سیستمهای اطلاعاتی رهیاب و سیستمهای هشداردهنده تصادف میتوانند کاهش سطح دقت راننده را در پی داشته باشند.
به اعتقاد کارشناسان حوزه ترافیک، ابزاری مانند تلفن همراه و یا سایر وسایل الکترونیکی میتوانند تأثیر مستقیمی در 25 درصد از تصادفات داشته باشند. بر اساس این تحقیقات یکی از عوامل مهم در تصادفات رانندگی، حواس پرتی رانندگان از توجه به جلو است. مهمترین دلیل حواس پرتی رانندگان در 25 درصد موارد هم صحبت کردن با تلفن همراه، بازی کردن با موبایل و یا ارسال پیام کوتاه است.
تقریباً یک چهارم از علل کل تصادفات صحبت با تلفن همراه در حین رانندگی و عدم توجه به جلو است که این امر از طریق پژوهشهای بسیاری به اثبات رسیده است.
خطر پیام کوتاه زدن در هنگام رانندگی به مراتب از صحبت کردن با تلفن همراه بیشتر است به شکلی که بررسیهای پژوهشی نشان میدهد زمان واکنش رانندگان در هنگام فرستادن پیام کوتاه به 30 درصد و در هنگام مکالمه با تلفن همراه به میزان 9 درصد افزایش پیدا میکند بدین ترتیب رانندگان با تأخیر بیشتری عکسالعمل نشان میدهند.
به هر حال بررسیهای انجام شده نشان میدهد عنصر «توهم» یا «خوشبینی» بیش از اندازه در تصمیم فرد در بهکارگیری تلفن همراه در حین رانندگی دخیل است؛ یعنی افرادی که مدام چنین کاری میکنند آنهایی هستند که احساس تسلط بر رانندگی خود دارند و فکر میکنند که در هنگام حواس پرتی با مهارت آن را برطرف میکنند. حال آنکه چگونگی آن در افراد مختلف متفاوت است.
از سوی دیگر یکی از مهمترین علل افزایش تصادفات بر اثر استفاده از تلفن همراه «القای هیجانات کاذب» به فرد راننده است. پژوهشها نشان میدهند که 70 تا 90 درصد رانندگان اعتقاد دارند از یک راننده معمولی ماهرترند و با ایمنی بیشتر رانندگی میکنند؛ به علاوه به نظر میرسد افراد در میزان تأثیرگذاری تلفن همراه بر پرت شدن حواسشان بیاطلاع بوده، بدین جهت راننده تصور میکند که میتواند حواسپرتی ناشی از استفاده از تلفن همراه را در حین رانندگی جبران کند.
تحقیقات انجام شده بر روی 500 بزرگسال نشان داد که صحبت با تلفن همراه در هنگام رانندگی 50 درصد فعالیتهای مغزی مورد نیاز برای رانندگی را مختل میکند.