شاه اسماعیل خود را مورد نظر امامان شیعه می دانست و همه ی پیروزی ها و خوش شانسی هایش را به امداد های غیبی آنان نسبت می داد . او خود را معصوم و تنها سرشت پاک در میان آفریدگان خداوند می دانست .به چند نمونه از ادعاهای او در مورد خودش توجه کنید : “پدرم علی و مادرم فاطمه و من یکی از دوازده امام هستم !!!!” “من عیس ابن مریم و خضر و اسکندرم !!!” “من همراه منصور بر سر دار بوده ام , من همراه ابراهیم خلیل در آتش بوده ام , من همراه موسی در طور بوده ام !!” ” من نور محمد و سر علی ام , من گوهر دریای حقیقت و راز اناالحق و حق مطلق ام !!” ” من توفان نوح را در ازل دیده بودم که می آید !! ” من از ذات مرتضی علی ام , من سلطان غازی ام “ اسماعیل صفوی در نامه ای که به شیبک خان ازبک نگاشته ( شاه اسماعیل و شیبک خان ازبک دو فرد مذهبی بسیار متعصب بودند که به دلیل همین تعصبات رو در روی هم ایستادند و نتیجه آن شد که شیبک خان کشته شد و بوسیله ی درباریان شاه اسماعیل خورده شد !!!! ) گفته است که: ” من مصداق آیه ی شریفه ی : “وَاذْکُرْ فِی الْکِتَابِ إِسْمَاعِیلَ إِنَّهُ کَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَکَانَ رَسُولًا نَّبِیًّا” سوره ی مریم آیه ی ۱۹ هستم و خداوند ۱۰۰۰ سال قبل در قرآن مرا برگزیده و راستگو نامیده .” در همین نامه ادعا کرده که به او نوید آسمانی آمده که تا پایان جهان بر دنیا حکومت خواهد کرد ( شاه سلطان حسین هم دقیقا همین توهم را پیدا کرده بود ) . شاه اسماعیل صفوی از این دست توهم ها بسیار داشت . اما پایان کارش چه شد؟ او که ید طولایی در اختراع و اجرای شکنجه های غیر انسانی بر روی مخالفانش داشت در جنگ با سلطان سلیم عثمانی ( جنگ چالدران ) شکست خورد . در آن جنگ برخورد تیر با بدنش به همه فهماند که مانند دیگران ضعیف و شکست پذیر است. ناگهان انگار همه از خواب غفلت برخاستند و دانستند که انسانی عادی , بدون توانایی و ویژگی به خصوصی است . اسماعیل پس از نجات بوسیله ی دو قزلباش از جان گذشته ، غرور و نخوت اش به باد رفت و از فرط افسردگی به شراب خواری و عیش و عشرت پرداخت . شاه اسماعیل ده سال پس از شکست چالدران زنده بود و تمام این ده سال صرف سه چیز شد : میگساری و لواط و التماس به درگاه عثمانی. شرابخواری مداوم ( که در کاسه ی سر شیبک خان ازبک بود ) و اشتغال بیش از حد به هم جنس بازی باعث شد که اندک اندک اشتهای او به غذا کمتر و کمتر شود , به حدی که بوی غذا باعث حالت تهوع او می شد . ادامه ی این روند به مرگ شاه اسماعیل درسن ۳۷ سالگی منجر شد!
توهمات شاه اسماعیل صفوی
توهمات شاه اسماعیل صفوی
شاه اسماعیل خود را مورد نظر امامان شیعه می دانست و همه ی پیروزی ها و خوش شانسی هایش را به امداد های غیبی آنان نسبت می داد . او خود را معصوم و تنها سرشت پاک در میان آفریدگان خداوند می دانست .به چند نمونه از ادعاهای او در مورد خودش توجه کنید : “پدرم علی و مادرم فاطمه و من یکی از دوازده امام هستم !!!!” “من عیس ابن مریم و خضر و اسکندرم !!!” “من همراه منصور بر سر دار بوده ام , من همراه ابراهیم خلیل در آتش بوده ام , من همراه موسی در طور بوده ام !!” ” من نور محمد و سر علی ام , من گوهر دریای حقیقت و راز اناالحق و حق مطلق ام !!” ” من توفان نوح را در ازل دیده بودم که می آید !! ” من از ذات مرتضی علی ام , من سلطان غازی ام “ اسماعیل صفوی در نامه ای که به شیبک خان ازبک نگاشته ( شاه اسماعیل و شیبک خان ازبک دو فرد مذهبی بسیار متعصب بودند که به دلیل همین تعصبات رو در روی هم ایستادند و نتیجه آن شد که شیبک خان کشته شد و بوسیله ی درباریان شاه اسماعیل خورده شد !!!! ) گفته است که: ” من مصداق آیه ی شریفه ی : “وَاذْکُرْ فِی الْکِتَابِ إِسْمَاعِیلَ إِنَّهُ کَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَکَانَ رَسُولًا نَّبِیًّا” سوره ی مریم آیه ی ۱۹ هستم و خداوند ۱۰۰۰ سال قبل در قرآن مرا برگزیده و راستگو نامیده .” در همین نامه ادعا کرده که به او نوید آسمانی آمده که تا پایان جهان بر دنیا حکومت خواهد کرد ( شاه سلطان حسین هم دقیقا همین توهم را پیدا کرده بود ) . شاه اسماعیل صفوی از این دست توهم ها بسیار داشت . اما پایان کارش چه شد؟ او که ید طولایی در اختراع و اجرای شکنجه های غیر انسانی بر روی مخالفانش داشت در جنگ با سلطان سلیم عثمانی ( جنگ چالدران ) شکست خورد . در آن جنگ برخورد تیر با بدنش به همه فهماند که مانند دیگران ضعیف و شکست پذیر است. ناگهان انگار همه از خواب غفلت برخاستند و دانستند که انسانی عادی , بدون توانایی و ویژگی به خصوصی است . اسماعیل پس از نجات بوسیله ی دو قزلباش از جان گذشته ، غرور و نخوت اش به باد رفت و از فرط افسردگی به شراب خواری و عیش و عشرت پرداخت . شاه اسماعیل ده سال پس از شکست چالدران زنده بود و تمام این ده سال صرف سه چیز شد : میگساری و لواط و التماس به درگاه عثمانی. شرابخواری مداوم ( که در کاسه ی سر شیبک خان ازبک بود ) و اشتغال بیش از حد به هم جنس بازی باعث شد که اندک اندک اشتهای او به غذا کمتر و کمتر شود , به حدی که بوی غذا باعث حالت تهوع او می شد . ادامه ی این روند به مرگ شاه اسماعیل درسن ۳۷ سالگی منجر شد!
شاه اسماعیل خود را مورد نظر امامان شیعه می دانست و همه ی پیروزی ها و خوش شانسی هایش را به امداد های غیبی آنان نسبت می داد . او خود را معصوم و تنها سرشت پاک در میان آفریدگان خداوند می دانست .به چند نمونه از ادعاهای او در مورد خودش توجه کنید : “پدرم علی و مادرم فاطمه و من یکی از دوازده امام هستم !!!!” “من عیس ابن مریم و خضر و اسکندرم !!!” “من همراه منصور بر سر دار بوده ام , من همراه ابراهیم خلیل در آتش بوده ام , من همراه موسی در طور بوده ام !!” ” من نور محمد و سر علی ام , من گوهر دریای حقیقت و راز اناالحق و حق مطلق ام !!” ” من توفان نوح را در ازل دیده بودم که می آید !! ” من از ذات مرتضی علی ام , من سلطان غازی ام “ اسماعیل صفوی در نامه ای که به شیبک خان ازبک نگاشته ( شاه اسماعیل و شیبک خان ازبک دو فرد مذهبی بسیار متعصب بودند که به دلیل همین تعصبات رو در روی هم ایستادند و نتیجه آن شد که شیبک خان کشته شد و بوسیله ی درباریان شاه اسماعیل خورده شد !!!! ) گفته است که: ” من مصداق آیه ی شریفه ی : “وَاذْکُرْ فِی الْکِتَابِ إِسْمَاعِیلَ إِنَّهُ کَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَکَانَ رَسُولًا نَّبِیًّا” سوره ی مریم آیه ی ۱۹ هستم و خداوند ۱۰۰۰ سال قبل در قرآن مرا برگزیده و راستگو نامیده .” در همین نامه ادعا کرده که به او نوید آسمانی آمده که تا پایان جهان بر دنیا حکومت خواهد کرد ( شاه سلطان حسین هم دقیقا همین توهم را پیدا کرده بود ) . شاه اسماعیل صفوی از این دست توهم ها بسیار داشت . اما پایان کارش چه شد؟ او که ید طولایی در اختراع و اجرای شکنجه های غیر انسانی بر روی مخالفانش داشت در جنگ با سلطان سلیم عثمانی ( جنگ چالدران ) شکست خورد . در آن جنگ برخورد تیر با بدنش به همه فهماند که مانند دیگران ضعیف و شکست پذیر است. ناگهان انگار همه از خواب غفلت برخاستند و دانستند که انسانی عادی , بدون توانایی و ویژگی به خصوصی است . اسماعیل پس از نجات بوسیله ی دو قزلباش از جان گذشته ، غرور و نخوت اش به باد رفت و از فرط افسردگی به شراب خواری و عیش و عشرت پرداخت . شاه اسماعیل ده سال پس از شکست چالدران زنده بود و تمام این ده سال صرف سه چیز شد : میگساری و لواط و التماس به درگاه عثمانی. شرابخواری مداوم ( که در کاسه ی سر شیبک خان ازبک بود ) و اشتغال بیش از حد به هم جنس بازی باعث شد که اندک اندک اشتهای او به غذا کمتر و کمتر شود , به حدی که بوی غذا باعث حالت تهوع او می شد . ادامه ی این روند به مرگ شاه اسماعیل درسن ۳۷ سالگی منجر شد!
مشابه
