تصور اکثر مردم این است که خودشان را دوست دارند اما با تحقیقات و آزمایشات متعددی نشانی غیر این دارد و دقیقا برعکس است. ما تا بحال شاید همواره از دوست داشتن یا عدم دوست داشتن انسان های اطرافیان سخن گفته ایم، اما آیا از خود پرسیده ایم که" آیا من خودم را دوست دارم." پاسخ این پرسش شاید این باشه " آره مگه میشه من خودم رو دوست نداشته باشم؟". حقیقت امر این است که اگر ما خود را دوست داشته باشیم و از طرز رفتار و تفکرمان لذت ببریم، نتیجه این امر بهبود روابط با دیگران، شغل، آینده، تحصیل و ایمانتان است. تنها زمانی میشود ارتباط خوبی با اطرافیان برقرار کرد که خود انسان از درون به یک ثبات برسد و دارای یک جاذبه و لذت درونی باشد. چگونه خود را دوست بداریم،چگونه عاشق خود باشیم؟،تمرین دوست داشتن خود،،هنر دوست داشتن خود خود را بیشتر دوست بداریم. ✔ دوست داشتن واقعی به چه معنایی است؟ ✔ آیا ما واقعا خود را دوست میداریم؟ پاسخ به این سوال شاید دو جنبه داشته باشد؛ 1- بله؛ معلومه که خودم را دوست دارم . تحقیقات در این زمینه نشان داده است که اکثر مردم خود را دوست ندارند و فقط تظاهر به دوست داشتن خود میکنند. برای مثال ما بارها شده که میگوییم " لعنت بر من، خدا منو بکشه، خدا منو از دست شما راحت کنه" که این نشان از عدم دوست داشتن خود در آن لحظه است. به گفته فروید در غریزه انسان صفتی به نام " عناد به خود ( SELF HATE)" وجود دارد. که دلایل مختلفی برای این امر وجود دارد ازجمله اینکه ما نمیتوانیم توقعاتمان از خودمان را بطور کامل برآورده سازیم، توقع شکست نداریم، میخواهیم انسان کاملی باشیم و اینکه فکر میکنیم حق اشتباه نداریم. برای مثال خانم خانه‌داری را در نظر بگیرید که تمام کارهای خانه را بخوبی انجام داده اما یک کار را نتوانسته انجام دهد. او راضی از خود نیست چون فقط به همان یک کار نکرده فکر میکند و در واقع نیمه خالی لیوان را میبیند و در نتیجه فکر میکند که خانم بی لیاقتی است در حالی که اینطور نیست. 2- نه؛ دوست داشتن خود، خود ستایی است . ممکن است دوست داشتن با خودستایی یا خود خواهی اشتباه گرفته شود که اصلا و ابدا اینطور نیست. در واقع خودستایی دقیقا بازتاب دوست نداشتن خود میباشد. منشاء دوست داشتن خود سر منشا دوست داشتن خود میتواند تحت تاثیر خانواده باشد. مسلما مهم ترین جایی که کودک از آن تاثیر میپذیرد و چارچوب های ذهنی او ساخته میشود، خانواده و جو حاکم بر آن است. پدر و مادری که با خود دوست هستند فرزندان بهتری را تربیت میکنند. برای مثال مادری را در نظر بگیرید که بعد از فوت همسر، ازدواج نکرده و به تنهایی و با رشادت به تربیت و بزرگ نمودن فرزندش پرداخته. وقتی با او صحبت میکنید متوجه میشوید که این مادر فداکار از اصلا شرایط زندگی و خود راضی نیست و تمام سعی خود را بر تربیت فرزند گذاشته است. در واقع او بجای یک مادر موفق نقش یک مادر فداکار را بازی کرده است. فرزندان ما از طرز رفتار و گفتار و نوع زندگی ما یاد میگیرند نه صرفا از طرز صحبت کردنمان. در این فرزند یک حس گناه بوجود میاید و همواره در ذهنش این است که "مادرم بخاطر من فداکاری کرده، از خوشی های خودش زده" و با این احساس گناه بزرگ میشود. مسلما کسی که احساس گناه میکند خودش را دوست ندارد. راهکارهایی برای دوست داشتن خود 1- بپذیرید که خود را دوست نمیدارید اولین گام در آموزش دوست داشتن این است که قبول کنید بر خلاف تصورتان با خودتان دوست نیستید. قبول کنید که در دوست داشتن خود اشتباه میکردند و باید با آموزش، به این مهارت دست یابید. 2- خودتان را همانگونه که هستید بپذیرید. توجه تان به سمت را به محدودیت هایتان نبرید. هر انسانی محدودیت هایی دارد و غصه خوردن برای این محدودیت ها باعث میشود که با خودتان بد شوید. بزرگترین مشکل انسان ها این است که شرایط فعلی خود را نمی پذیرند. بپذیرید که در این سن هستید، نقاط مثبت و منفی بسیاری دارید و واقعیت های زندگی همین است. 3- خود را با دیگران مقایسه نکنید . اداره زندگی دیگران با تمام خوبی ها و محدودیت هایشان بر عهده خودشان است و مقایسه کردن خود با آنها باعث میشود که از خودتان و نقاط قوت خودتان غافل شوید. 4- دنبال تایید دیگران نباشید. که ریشه در دوران کودکی دارد، جایی که والدین به سرعت متوجه میشوند که فرزندشان بشدت به تایید آنها احتیاج دارد. پدر و مادر برای اینکه فرزندشان را مطیع کنند، به فرزند میگویند اگر آن کار را بخوبی انجام دادی، آنوقت دوستت دارم و اگر انجام ندادی، دوستت ندارم و فرزند برای جلب تایید والدین تسلیم میشود آن کارها را انجام میدهد. در واقع پیام نهفته این است که فرزند میفهمد که به خودی خود دوست داشتنی نیست و باید کاری انجام دهد تا دوستش بدارند. و این آغاز احساس نا خواستنی است. این فرزند به مانند رادار دنبال کارهایی است که باعث شود تاییدش کنند، تا اینکه به سن 60 سالگی هم که میرسد، باز هم بدنبال تایید دیگران است. 5- انتقاد پذیر باشید . انسانها ذاتا انتقاد را بر نمی تابند. زیرا احساس میکنند وقتی از آنها انتقاد میشود به این معنی است که توانمند نیستند. درحالی که پذیرش انتقاد و سعی در رفع نواقص، انسان را به کمال میرساند. 6- با احساس مثبت با خودتان حرف بزنید. 90 % نگرش ها از حرف های درونی با خود ساخته میشود. از جملات مثبت استفاده کنید. مانند: من انسان تاثیر گذاری هستم، من ارزشمندم، من انسان زیبای دیگری شده ام. 7- روز را با عشق شروع کنید . بلا فاصله بعد از بیداری سراغ موبایل و تکنولوژی نباشید.جلوی آینه بروید و با خود حرف های مثبت بزنید و مهم بودنتان را به خود یاد آوری کنید. 8- ورزش کنید . به دنبال ورزش مورد علاقه تان بروید و لذت ببرید. 9- همواره بدنبال یادگیری باشید . انسان با آموختن تبدیل به فرد مفید میشود. باید یاد بگیرید و توانایی هایتان را افزایش دهید و احساس خوشایند مفید بودن را تجربه کنید. 10- خود را ببخشید و قدر دان داشته هایتان باشید . هیچوقت خود را سرزنش نکنید، اگر خطایی صورت گرفته، مسلما جای جبران دارد. هر شکست مقدمه پیروزی های بزرگ است. خدا را بخاطر تمام نعماتی که ارزانی داشته شاکر باشید و با رشادت تمام به سمت خواسته هایتان گام بردارید. این تنها را شماست. انتهای پیام/ منبع خود را بیشتر دوست بداریم.
خود را بیشتر دوست بداریم
خود را بیشتر دوست بداریم
تصور اکثر مردم این است که خودشان را دوست دارند اما با تحقیقات و آزمایشات متعددی نشانی غیر این دارد و دقیقا برعکس است. ما تا بحال شاید همواره از دوست داشتن یا عدم دوست داشتن انسان های اطرافیان سخن گفته ایم، اما آیا از خود پرسیده ایم که" آیا من خودم را دوست دارم." پاسخ این پرسش شاید این باشه " آره مگه میشه من خودم رو دوست نداشته باشم؟". حقیقت امر این است که اگر ما خود را دوست داشته باشیم و از طرز رفتار و تفکرمان لذت ببریم، نتیجه این امر بهبود روابط با دیگران، شغل، آینده، تحصیل و ایمانتان است. تنها زمانی میشود ارتباط خوبی با اطرافیان برقرار کرد که خود انسان از درون به یک ثبات برسد و دارای یک جاذبه و لذت درونی باشد. چگونه خود را دوست بداریم،چگونه عاشق خود باشیم؟،تمرین دوست داشتن خود،،هنر دوست داشتن خود خود را بیشتر دوست بداریم. ✔ دوست داشتن واقعی به چه معنایی است؟ ✔ آیا ما واقعا خود را دوست میداریم؟ پاسخ به این سوال شاید دو جنبه داشته باشد؛ 1- بله؛ معلومه که خودم را دوست دارم . تحقیقات در این زمینه نشان داده است که اکثر مردم خود را دوست ندارند و فقط تظاهر به دوست داشتن خود میکنند. برای مثال ما بارها شده که میگوییم " لعنت بر من، خدا منو بکشه، خدا منو از دست شما راحت کنه" که این نشان از عدم دوست داشتن خود در آن لحظه است. به گفته فروید در غریزه انسان صفتی به نام " عناد به خود ( SELF HATE)" وجود دارد. که دلایل مختلفی برای این امر وجود دارد ازجمله اینکه ما نمیتوانیم توقعاتمان از خودمان را بطور کامل برآورده سازیم، توقع شکست نداریم، میخواهیم انسان کاملی باشیم و اینکه فکر میکنیم حق اشتباه نداریم. برای مثال خانم خانه‌داری را در نظر بگیرید که تمام کارهای خانه را بخوبی انجام داده اما یک کار را نتوانسته انجام دهد. او راضی از خود نیست چون فقط به همان یک کار نکرده فکر میکند و در واقع نیمه خالی لیوان را میبیند و در نتیجه فکر میکند که خانم بی لیاقتی است در حالی که اینطور نیست. 2- نه؛ دوست داشتن خود، خود ستایی است . ممکن است دوست داشتن با خودستایی یا خود خواهی اشتباه گرفته شود که اصلا و ابدا اینطور نیست. در واقع خودستایی دقیقا بازتاب دوست نداشتن خود میباشد. منشاء دوست داشتن خود سر منشا دوست داشتن خود میتواند تحت تاثیر خانواده باشد. مسلما مهم ترین جایی که کودک از آن تاثیر میپذیرد و چارچوب های ذهنی او ساخته میشود، خانواده و جو حاکم بر آن است. پدر و مادری که با خود دوست هستند فرزندان بهتری را تربیت میکنند. برای مثال مادری را در نظر بگیرید که بعد از فوت همسر، ازدواج نکرده و به تنهایی و با رشادت به تربیت و بزرگ نمودن فرزندش پرداخته. وقتی با او صحبت میکنید متوجه میشوید که این مادر فداکار از اصلا شرایط زندگی و خود راضی نیست و تمام سعی خود را بر تربیت فرزند گذاشته است. در واقع او بجای یک مادر موفق نقش یک مادر فداکار را بازی کرده است. فرزندان ما از طرز رفتار و گفتار و نوع زندگی ما یاد میگیرند نه صرفا از طرز صحبت کردنمان. در این فرزند یک حس گناه بوجود میاید و همواره در ذهنش این است که "مادرم بخاطر من فداکاری کرده، از خوشی های خودش زده" و با این احساس گناه بزرگ میشود. مسلما کسی که احساس گناه میکند خودش را دوست ندارد. راهکارهایی برای دوست داشتن خود 1- بپذیرید که خود را دوست نمیدارید اولین گام در آموزش دوست داشتن این است که قبول کنید بر خلاف تصورتان با خودتان دوست نیستید. قبول کنید که در دوست داشتن خود اشتباه میکردند و باید با آموزش، به این مهارت دست یابید. 2- خودتان را همانگونه که هستید بپذیرید. توجه تان به سمت را به محدودیت هایتان نبرید. هر انسانی محدودیت هایی دارد و غصه خوردن برای این محدودیت ها باعث میشود که با خودتان بد شوید. بزرگترین مشکل انسان ها این است که شرایط فعلی خود را نمی پذیرند. بپذیرید که در این سن هستید، نقاط مثبت و منفی بسیاری دارید و واقعیت های زندگی همین است. 3- خود را با دیگران مقایسه نکنید . اداره زندگی دیگران با تمام خوبی ها و محدودیت هایشان بر عهده خودشان است و مقایسه کردن خود با آنها باعث میشود که از خودتان و نقاط قوت خودتان غافل شوید. 4- دنبال تایید دیگران نباشید. که ریشه در دوران کودکی دارد، جایی که والدین به سرعت متوجه میشوند که فرزندشان بشدت به تایید آنها احتیاج دارد. پدر و مادر برای اینکه فرزندشان را مطیع کنند، به فرزند میگویند اگر آن کار را بخوبی انجام دادی، آنوقت دوستت دارم و اگر انجام ندادی، دوستت ندارم و فرزند برای جلب تایید والدین تسلیم میشود آن کارها را انجام میدهد. در واقع پیام نهفته این است که فرزند میفهمد که به خودی خود دوست داشتنی نیست و باید کاری انجام دهد تا دوستش بدارند. و این آغاز احساس نا خواستنی است. این فرزند به مانند رادار دنبال کارهایی است که باعث شود تاییدش کنند، تا اینکه به سن 60 سالگی هم که میرسد، باز هم بدنبال تایید دیگران است. 5- انتقاد پذیر باشید . انسانها ذاتا انتقاد را بر نمی تابند. زیرا احساس میکنند وقتی از آنها انتقاد میشود به این معنی است که توانمند نیستند. درحالی که پذیرش انتقاد و سعی در رفع نواقص، انسان را به کمال میرساند. 6- با احساس مثبت با خودتان حرف بزنید. 90 % نگرش ها از حرف های درونی با خود ساخته میشود. از جملات مثبت استفاده کنید. مانند: من انسان تاثیر گذاری هستم، من ارزشمندم، من انسان زیبای دیگری شده ام. 7- روز را با عشق شروع کنید . بلا فاصله بعد از بیداری سراغ موبایل و تکنولوژی نباشید.جلوی آینه بروید و با خود حرف های مثبت بزنید و مهم بودنتان را به خود یاد آوری کنید. 8- ورزش کنید . به دنبال ورزش مورد علاقه تان بروید و لذت ببرید. 9- همواره بدنبال یادگیری باشید . انسان با آموختن تبدیل به فرد مفید میشود. باید یاد بگیرید و توانایی هایتان را افزایش دهید و احساس خوشایند مفید بودن را تجربه کنید. 10- خود را ببخشید و قدر دان داشته هایتان باشید . هیچوقت خود را سرزنش نکنید، اگر خطایی صورت گرفته، مسلما جای جبران دارد. هر شکست مقدمه پیروزی های بزرگ است. خدا را بخاطر تمام نعماتی که ارزانی داشته شاکر باشید و با رشادت تمام به سمت خواسته هایتان گام بردارید. این تنها را شماست. انتهای پیام/ منبع خود را بیشتر دوست بداریم.
تصور اکثر مردم این است که خودشان را دوست دارند اما با تحقیقات و آزمایشات متعددی نشانی غیر این دارد و دقیقا برعکس است. ما تا بحال شاید همواره از دوست داشتن یا عدم دوست داشتن انسان های اطرافیان سخن گفته ایم، اما آیا از خود پرسیده ایم که" آیا من خودم را دوست دارم." پاسخ این پرسش شاید این باشه " آره مگه میشه من خودم رو دوست نداشته باشم؟". حقیقت امر این است که اگر ما خود را دوست داشته باشیم و از طرز رفتار و تفکرمان لذت ببریم، نتیجه این امر بهبود روابط با دیگران، شغل، آینده، تحصیل و ایمانتان است. تنها زمانی میشود ارتباط خوبی با اطرافیان برقرار کرد که خود انسان از درون به یک ثبات برسد و دارای یک جاذبه و لذت درونی باشد. چگونه خود را دوست بداریم،چگونه عاشق خود باشیم؟،تمرین دوست داشتن خود،،هنر دوست داشتن خود خود را بیشتر دوست بداریم. ✔ دوست داشتن واقعی به چه معنایی است؟ ✔ آیا ما واقعا خود را دوست میداریم؟ پاسخ به این سوال شاید دو جنبه داشته باشد؛ 1- بله؛ معلومه که خودم را دوست دارم . تحقیقات در این زمینه نشان داده است که اکثر مردم خود را دوست ندارند و فقط تظاهر به دوست داشتن خود میکنند. برای مثال ما بارها شده که میگوییم " لعنت بر من، خدا منو بکشه، خدا منو از دست شما راحت کنه" که این نشان از عدم دوست داشتن خود در آن لحظه است. به گفته فروید در غریزه انسان صفتی به نام " عناد به خود ( SELF HATE)" وجود دارد. که دلایل مختلفی برای این امر وجود دارد ازجمله اینکه ما نمیتوانیم توقعاتمان از خودمان را بطور کامل برآورده سازیم، توقع شکست نداریم، میخواهیم انسان کاملی باشیم و اینکه فکر میکنیم حق اشتباه نداریم. برای مثال خانم خانه‌داری را در نظر بگیرید که تمام کارهای خانه را بخوبی انجام داده اما یک کار را نتوانسته انجام دهد. او راضی از خود نیست چون فقط به همان یک کار نکرده فکر میکند و در واقع نیمه خالی لیوان را میبیند و در نتیجه فکر میکند که خانم بی لیاقتی است در حالی که اینطور نیست. 2- نه؛ دوست داشتن خود، خود ستایی است . ممکن است دوست داشتن با خودستایی یا خود خواهی اشتباه گرفته شود که اصلا و ابدا اینطور نیست. در واقع خودستایی دقیقا بازتاب دوست نداشتن خود میباشد. منشاء دوست داشتن خود سر منشا دوست داشتن خود میتواند تحت تاثیر خانواده باشد. مسلما مهم ترین جایی که کودک از آن تاثیر میپذیرد و چارچوب های ذهنی او ساخته میشود، خانواده و جو حاکم بر آن است. پدر و مادری که با خود دوست هستند فرزندان بهتری را تربیت میکنند. برای مثال مادری را در نظر بگیرید که بعد از فوت همسر، ازدواج نکرده و به تنهایی و با رشادت به تربیت و بزرگ نمودن فرزندش پرداخته. وقتی با او صحبت میکنید متوجه میشوید که این مادر فداکار از اصلا شرایط زندگی و خود راضی نیست و تمام سعی خود را بر تربیت فرزند گذاشته است. در واقع او بجای یک مادر موفق نقش یک مادر فداکار را بازی کرده است. فرزندان ما از طرز رفتار و گفتار و نوع زندگی ما یاد میگیرند نه صرفا از طرز صحبت کردنمان. در این فرزند یک حس گناه بوجود میاید و همواره در ذهنش این است که "مادرم بخاطر من فداکاری کرده، از خوشی های خودش زده" و با این احساس گناه بزرگ میشود. مسلما کسی که احساس گناه میکند خودش را دوست ندارد. راهکارهایی برای دوست داشتن خود 1- بپذیرید که خود را دوست نمیدارید اولین گام در آموزش دوست داشتن این است که قبول کنید بر خلاف تصورتان با خودتان دوست نیستید. قبول کنید که در دوست داشتن خود اشتباه میکردند و باید با آموزش، به این مهارت دست یابید. 2- خودتان را همانگونه که هستید بپذیرید. توجه تان به سمت را به محدودیت هایتان نبرید. هر انسانی محدودیت هایی دارد و غصه خوردن برای این محدودیت ها باعث میشود که با خودتان بد شوید. بزرگترین مشکل انسان ها این است که شرایط فعلی خود را نمی پذیرند. بپذیرید که در این سن هستید، نقاط مثبت و منفی بسیاری دارید و واقعیت های زندگی همین است. 3- خود را با دیگران مقایسه نکنید . اداره زندگی دیگران با تمام خوبی ها و محدودیت هایشان بر عهده خودشان است و مقایسه کردن خود با آنها باعث میشود که از خودتان و نقاط قوت خودتان غافل شوید. 4- دنبال تایید دیگران نباشید. که ریشه در دوران کودکی دارد، جایی که والدین به سرعت متوجه میشوند که فرزندشان بشدت به تایید آنها احتیاج دارد. پدر و مادر برای اینکه فرزندشان را مطیع کنند، به فرزند میگویند اگر آن کار را بخوبی انجام دادی، آنوقت دوستت دارم و اگر انجام ندادی، دوستت ندارم و فرزند برای جلب تایید والدین تسلیم میشود آن کارها را انجام میدهد. در واقع پیام نهفته این است که فرزند میفهمد که به خودی خود دوست داشتنی نیست و باید کاری انجام دهد تا دوستش بدارند. و این آغاز احساس نا خواستنی است. این فرزند به مانند رادار دنبال کارهایی است که باعث شود تاییدش کنند، تا اینکه به سن 60 سالگی هم که میرسد، باز هم بدنبال تایید دیگران است. 5- انتقاد پذیر باشید . انسانها ذاتا انتقاد را بر نمی تابند. زیرا احساس میکنند وقتی از آنها انتقاد میشود به این معنی است که توانمند نیستند. درحالی که پذیرش انتقاد و سعی در رفع نواقص، انسان را به کمال میرساند. 6- با احساس مثبت با خودتان حرف بزنید. 90 % نگرش ها از حرف های درونی با خود ساخته میشود. از جملات مثبت استفاده کنید. مانند: من انسان تاثیر گذاری هستم، من ارزشمندم، من انسان زیبای دیگری شده ام. 7- روز را با عشق شروع کنید . بلا فاصله بعد از بیداری سراغ موبایل و تکنولوژی نباشید.جلوی آینه بروید و با خود حرف های مثبت بزنید و مهم بودنتان را به خود یاد آوری کنید. 8- ورزش کنید . به دنبال ورزش مورد علاقه تان بروید و لذت ببرید. 9- همواره بدنبال یادگیری باشید . انسان با آموختن تبدیل به فرد مفید میشود. باید یاد بگیرید و توانایی هایتان را افزایش دهید و احساس خوشایند مفید بودن را تجربه کنید. 10- خود را ببخشید و قدر دان داشته هایتان باشید . هیچوقت خود را سرزنش نکنید، اگر خطایی صورت گرفته، مسلما جای جبران دارد. هر شکست مقدمه پیروزی های بزرگ است. خدا را بخاطر تمام نعماتی که ارزانی داشته شاکر باشید و با رشادت تمام به سمت خواسته هایتان گام بردارید. این تنها را شماست. انتهای پیام/ منبع خود را بیشتر دوست بداریم.
