ثبت داده ها و اطلاعات روزمره ، حدود پنج‌هزار سال تاریخ و تمدن دارد. در گذشته اطلاعات و نامه ها روی لوح‌های گلی نوشته می شد و به ثبت می رسید . با ما همراه باشید تا روشهای ثبت اطلاعات در گذشته را نام ببریم و توضیحاتی در مورد هر روش بیان کنیم. لوح‌های گلی یکی از روش های ثبت اطلاعات در گذشته حدود ۲۲۰۰ تا ۲۴۰۰ سال پیش از میلاد مسیح در ناحیه ی بین‌ النهرین جهت نوشتن از لوح‌های گلی استفاده می شد. این روش حدود ۲۵۰۰ سال پیش از میلاد مسیح ، به وسیله ی سومریان اختراع شد و رفته رفته کامل تر شد . پس از چندی و با گذشت سالها این روش به وسیله ی بابلی‌ها و آشوری‌ها هم مورد استفاده قرار گرفت . مواد تشکیل دهنده ی این لوح ها خاک رس و آب بود که پیش از اینکه خشک شوند ، نوشته های خود را به وسیله ی وسایل نوک‌تیز روی آنها مرقوم می نمودند . محتوای این نوشته ها در آن دوران اغلب با فعالیت ها و امور بازرگانی، اداری و حکومتی مرتبط بود . کاغذ پاپیروس از دیگر راه های ثبت اطلاعات در قدیم کاغذ پاپیروس چیزی حدود ۲۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح در کشور مصر جهت ثبت اطلاعات متداول شد و به همین منوال تا قرن ششم استفاده از آن ادامه داشت . کاغذ یا ورقه ی پاپیروس، در واقع به صورت یک تومار از گیاه پاپیروس با طول چند متر و پهنای ۳۰ سانتیمتر به دست می آمد . این کاغذ حالت منعطفی داشت و اگر آن را دور خود می پیچیدیم استوانه ای به وجود می آمد که قطر آن تنها ۵ سانتیمتر بود . معمولا به وسیله ی نی یا قلم‌نی که به مرکب آغشته شده بود روی پاپیروس، مرقومات خود را ثبت می نمودند . ابداع پاپیروس را می توان به عنوان یکی از انقلاب ها و شگفتی های با ارزش در تاریخ کتاب به شمار آورد . پاپیروس پریس کهن ترین کتابی است که به شکل تومار کشف شده است ، که مرقومات و محتویات آن بیشتر زمینه ی اخلاقی دارد . از جمله معتبر ترین و مشهور ترین داستانهایی که ثبت شده است می توان به داستان سینوحه اشاره نمود که بر روی پاپیروس مرقوم شده و مکتوب شده است . بر خلاف اینکه پاپیروس در مقابل لوح‌های گلی بسیار سبک و کم حجم بوده است ، اما ، بسیار از محیط اطراف خود تاثیر پذیر و آسیب پذیر بوده است و به خاطر همین موضوع است که تا الان هیچ گونه مجموعه مهمی که مرتبط با سرزمین کهن مصر باشد ، از آثار تاریخی و خام زرخیز این کشور کشف نشده است . پاپیروس در یونان و روم هم کاربرد فراوانی داشت . بیجا نیست اگر بگوییم لغت انگلیسی paper یا کاغذ از کلمه ی پاپیروس منشا گرفته است . تومارهای دیگر چرم، پوست حیوانات و پارچه هم به همراه پاپیروس جهت نوشتن به کار گرفته می شد. فرقی که پوست با پاپیروس داشت این بود که ، پوست مرکب را از هر دو سمت خود جذب می نمود و از پاپیروس نیز بسیار دوام بیشتری داشت و منعطف تر بود . کدکس کدکس، در حقیقت همان کتاب امروزی است ؛ یعنی صفحات پوست، پاپیروس و غیره که تا می خورند و از یک محل مشترک به همدیگر متصل شده باشند . ابداع کدکس مربوط به قرن دوم میلادی است که به وسیله ی مسیحیان جهت مرقوم کردن و مکتوب کردن مطالب مذهبی به کار گرفته می شد . کدکس ، به‌ علت مزایای مناسبی که داشت ، از قرن چهارم پس از میلاد مسیح مورد استفاده قرار گرفت. از جمله دیگر مزایای کدکس قابلیت جستجوی مناسب تر، و نیز انبار و حفاظت و بایگانی بهتر آن در کتابخانه و تولید سریع ‌تر آنها می باشد که می تواند کمک زیادی به فرد نماید . در این دوره زمانی اتاقهایی در صومعه‌ها و کلیساها، در نظر گرفته شد که عمل مکتوب کردن و رونوشت بردای از انجیل و دعاها در آن انجام می شد و به معنای واقعی چاپ کتاب اولین بار به این صورت انجام گرفت . پس از مدتی نیز، تولید کاغذ که پیش از این در چین ابداع شده بود ، در ایران و سپس در اروپا متداول شد و پس از آن، کتاب‌های کاغذی هم اختراع شده و مورد استفاده قرار گرفت . چاپ پیش از آنکه ماشین چاپ ابداع شود ، رونوشت برداری از کتاب‌ها فقط به صورت رونویسی از آن کتاب صورت می گرفت که کتاب به سختی و با مشکلات زیادی چاپ شده و زمان زیادی هم برای این امر وقت لازم بود . ولی در سال ۱۴۳۹میلادی ، یوهانس گوتنبرگ آلمانی ماشین چاپ را ابداع نمود و انقلاب شگرفی در توسعه ی انتشارات کتاب به وجود آورد . انجیل نخستین کتابی که به وسیله ی دستگاه چاپ گوتنبرگ به چاپ رسید که به دلیل تعداد خط هایی که در هر صفحه آن وجود داشت ، انجیل ۴۲ خطی نامیده شد . نام این ماشین چاپ را ماشین فشار پیچی قرار دادند که می توانست در هر ساعت بین ۷۰ تا ۱۰۰ برگ را به چاپ برساند . با این وجود ، ظاهر امر نشان می دهد که قبل از گوتنبرگ مکانیزم چاپ، در چین متداول بوده است . باور وعقیده ی برخی از افراد بر این است که ابداع چاپ یا حروف چینی متحرک توسط پی ‌شنگ، کیمیاگر چینی انجام شده است . ابداعی که او انجام داده است ، از حروف مستقل چاپی تشکیل شده بود که معمولا حکاکی آن روی سفال مرطوب انجام می گرفت و بعد از پختن، بسیار مقاوم می شد .

روشهای ثبت اطلاعات در گذشته