مهدوی‌کیا: آینده‌ام در فوتبال ایران قابل پیش‌بینی نیست

شاید هیچ ‌وقت سرمربی نشوم
ستاره محبوب فوتبال ایران در بازی دوشنبه شب خداحافظی «رافائل فن در فارت» برابر ستاره‌های جهان در کنار همبازیان سابقش در هامبورگ به میدان رفت.
به گزارش ورزش سه، مهدی مهدوی‌کیا ستاره سابق تیم ملی‌، پرسپولیس و باشگاه هامبورگ یکی از ستاره هایی بود که در تیم اچ‌اس‌وی‌آل‌استار برابر رافا آل‌استار یا همان ستاره‌های یاران رافائل فن در فارت بازی کرد. مهدوی‌کیا که یکی از مربیان تیم‌های پایه تیم هامبورگ است در برابر چشم سه هزار هوادار این تیم در کنار همبازیان سابقش در این تیم به میدان رفت. با مهدی مهدوی‌کیا گفت‌و‌گویی انجام دادیم که در زیر می‌خوانید:
بازی خداحافظی رافائل فن در فارت که در ولکس پارک اشتادیون برگزار شد یک بازی پر از ستاره‌های فوتبال جهان و تیم هامبورگ بود و شما هم در تیم ستاره‌های اچ‌اس‌وی بازی کردید. بازی چطور بود و چقدر در میدان بودید؟
بازی خیلی خوبی بود و من سی دقیقه بازی کردم‌. من مدتی است به خاطر درد در عضله پایم دچار مشکل شدم و به همین خاطر بیشتر از سی دقیقه نتوانستم بازی کنم.
با فن در فارت در هامبورگ همبازی بودید. درواقع او زمانی که به هامبورگ آمد که یک ستاره محسوب می‌شد و از طرفی شما هم ستاره قدیمی و محبوب تیم بودید. آیا میان او و شما چالش ستاره بودن در هامبورگ به وجود آمد؟
زمانی که فن در فارت در سال 2005 به هامبورگ آمد من شش سال بود در این تیم بازی می‌کردم‌. دو سال و تا سال 2007 که از هامبورگ جدا شدم با او همبازی بودم و مشکلی هم وجود نداشت. هدف همه ما موفقیت تیم بود و فکر می‌کنم تیم خیلی خوبی داشتیم و نتایج خوبی هم گرفتیم.
هامبورگ بعد از دوران خوبی که در زمان حضور شما داشت افت کرد و آرام آرام روند سقوط را در پیش گرفت. فکر می‌کنید چرا این اتفاق افتاد؟
از آن سالی که وارد هامبورگ شدم این باشگاه جهش بزرگی داشت و بعد از هفده سال به مسابقات قهرمانی اروپا راه پیدا کرده و در بوندس لیگا به مقام سوم رسیدیم. بعد از آن دوران خیلی خوبی داشتیم‌، زمانی که من بودم دو بار در چمپیونز لیگ و 4-5 بار هم در یوفا کاپ بازی کردیم و همیشه جزو تیم‌های بالای جدول بودیم. این داستان تا سال 2009 ادامه داشت و هامبورگ یک بار تا نیمه نهایی یوفاکاپ هم آمد اما متاسفانه بعد از آن افت شروع شد؛ اشتباه‌های بزرگ در باشگاه مثل خریدهایی که خوب نبودند، تعویض‌های خیلی زیاد در بخش مدیریتی تیم و مدیران ورزشی به وجود آمد باعث شد که سقوط هامبورگ شروع شده و این تیم بعد از اینکه سه فصل در لحظه آخر در پلی‌آف ماندند اما متاسفانه سال 2016/2017 سقوط کردند. سال گذشته نیم فصل خوبی داشتند اما نیم فصل دوم خیلی بد بود و تیم یکی مانده به آخر در لیگ دسته دو شدند. امسال اما خوشبختانه شرایط خیلی بهتر شده و آمدن مربی باتجربه‌ای مثل دیترهکینگ دوباره تیم می‌تواند به بوندس لیگا برگردد. هامبورگ متعلق به دسته دو نیست و جایگاهش بوندس لیگا است.
جالب است که هامبورگ از نظر امکانات شرایط واقعا خوبی دارد. یکی از تیم‌های قدیمی و محبوب آلمان است، استادیوم فوق‌العاده و هواداران زیادی دارد.
بله، این تیم جایگاهش لیگ دسته دو نیست و پتانسیلش حضور در بوندس لیگا است. متاسفانه اتفاق بدی افتاده است. سال گذشته در دسته دو این تیم به طور میانگین 50 هزار نفر در هر بازی تماشاگر داشته است و متعلق به بوندس لیگا است و ما خیلی امیدوار هستیم امسال به بوندس لیگا برگردیم.
الان شرایط همکاری شما با هامبورگ در چه سطح و چگونه است؟
شرایط الان خیلی خوب است، من در چهار‌، پنج سالی که به اینجا برگشتم در بخش‌های مختلفی در آکادمی هامبورگ کار کردم. امسال هم سر پست قبلی هستم و مربی اختصاصی هستم. همه چیز خوب پیش می‌رود و ما کارمان را انجام می‌دهیم.
آیا فضای رشد و پیشرفت برای مربیانی مثل شما در آلمان وجود دارد که بتوانید پله پله مدارج را طی کرده و به سرمربیگری در تیمی مثل هامبورگ یا تیم‌های دیگر بوندس لیگا برسید؟
قطعا اینطور است. اگر پشتکار داشته باشید و کار کنید این اتفاق می‌افتد. البته رقابت اینجا زیاد است و هرساله تعداد زیادی مربی مدارک مربیگری را می‌گیرند و رقابت شدیدی وجود دارد. به اندازه این همه مربی جا نیست اما هرکسی متناسب با هدف و تلاشی که دارد به آنچه می‌خواهد می‌رسد.
با دیتر هکینگ که یکی از مربیان شناخته شده آلمان است در ارتباط هستید؟
خیلی ایشان وقت می‌گذارد و بازی‌های تیم‌های پایه را نگاه می‌کند. ما هر روز در محیط کارمان در باشگاه هامبورگ همدیگر را می‌بینیم، با هم غذا می‌خوریم و تبادل نظر می‌کنیم. همیشه هم بحث فوتبال وجود دارد. خوشبختانه اینجا هر روز کل مجموعه از آکادمی و تیم بزرگسالان همه همدیگر را می بینیم.
تا الان سرمربی نشدید در حالی که هم نسل‌ها و حتی برخی‌ها در نسل بعدی کار سرمربیگری را شروع کردند. در‌واقع از بچه‌های 98 و 2006 خیلی‌ها شانس‌شان را در مربیگری امتحان کرده‌اند. شما این شانس را داشتید که امسال به پرسپولیس بیایید اما قبول نکردید. آیا سرمربیگری دیر نمی‌شود؟
اگر می‌خواستم سرمربی شوم خیلی سال پیش این اتفاق رخ می‌داد اما شاید خودم علاقه‌مند به این داستان نبودم که زود وارد این ماجرا شوم. دوست داشتم مدارج مربیگری را به خصوص در کشور آلمان طی کنم و خیلی تجربه‌ها را به دست بیاورم. در این چهار پنج سال تجربه خیلی خوبی اینجا به دست آوردم و هیچ وقت برای این کار عجله‌ای نداشته و ندارم. هنوز هم معلوم نیست که بخواهم این کار را انجام بدهم و تصمیمی در این رابطه نگرفته‌ام. من در فضای آرام کارم را جلو می‌برم ضمن اینکه آکادمی خودم دارد به مرحله‌ای می‌رسد و بچه‌ها به سنی می‌رسند که نیاز است بیشتر برای آکادمی کیا وقت بگذارم.
آینده تان را در ایران می‌بینید یا آنجا؟
هیچ چیزی قابل پیش‌بینی نیست. من 5-6 سالی است از فوتبال ایران فاصله گرفتم. اگر آکادمی کیا نبود شاید کلا فاصله گرفته بودم اما هیچ چیزی قابل پیش‌بینی نیست.
انگار عدم علاقه شما به کار در فوتبال ایران به خاطر فضایی است که خودتان قبلا گفته بودید در آن احترام‌ها حفظ نشده و خیلی از چیزها سرجایش نیست.
متاسفانه شرایط مهیا نیست و من خودم حس کردم نمی‌توانم در این فضا کار کنم.
بعد از جام ملت‌ها گفتید دیگر راجع به فوتبال ایران حرف نمی‌زنم.
خیلی راغب به کار در آن فضا نبودم و به همین خاطر فاصله گرفتم. نمی‌دانم در آینده چه اتفاقی می‌افتد اما همان طور که گفتم به خاطر آکادمی کیا و تعهدی که به بچه‌های این آکادمی دارم فعلا به فوتبال ایران وصل هستم اما خودم به کار در فضای فوتبال ایران فکر نکردم.
یعنی آمادگی کار در فضای فوتبال ایران را هنوز ندارید؟
آمادگی نه. من سال‌ها در فوتبال اروپا و تیم ملی بازی کردم و مربیان زیادی دیدم و تجربیاتی هم کسب کردم اما علاقه‌ای به کار در این فضا تا الان نداشتم. مطالب برگزیده...