زندگی فیثاغورس به روایت ویل دورانت | تاریخ تمدن (یونان باستان)

بسیاری از ورزشکاران مشهور، مثل میلو، در کروتون رشد کردند و بزرگترین مدرسه‌ی پزشکی یونان بزرگ، در آن‌جا بود. شاید وجود همین فضای سلامت بود که فیثاغورس را به آن‌جا کشاند.

کلمه‌ی پیتاگوراس به معنای دهان پیتایان است (پیتایان یکی از پیش‌گوهای معبد دلفی بوده است). البته بسیاری از پیروان فیثاغورس او را خود آپولو [از خدایان بزرگ و معروف یونان باستان] می‌دانستند و عده‌ای از آن‌ها هم گفته‌اند که به چشم خویش، هاله‌ی نور را دور سر او دیده‌اند.

گفته‌اند که او در سال ۵۸۰ قبل از میلاد در شهر ساموس به دنیا آمده و در جوانی بسیار سخت‌کوش بوده است. هم‌چنین گفته‌ شده که او سی سال از عمر خویش را به سفر گذرانده است.

هراکلیتوس – که اهل اغراق نیست – گفته که «فیثاغورس از همه‌ی انسان‌ها، در درک و یادگیری بیشتر می‌کوشیده است.»

گفته‌اند که او به سرزمین‌های بسیار، از جمله قلمرو اعراب و سوریه و فینیقیه و کلده و هند و چال، سفر کرده و در بازگشت، پند حکیمانه‌ای را برای گردشگران به همراه آورده است که: «وقتی از سرزمین خود سفر می‌کنی، دیگر به پشت سر و مرزهای دیار خویش نگاه نکن.» منظورش این بوده که پیش‌داوری‌های خود را [که از سنت‌های وطن‌ات ریشه می‌گیرند] پشت درهای هر دیاری بگذار و به میان مردم آن سرزمین برو.

از میان همه‌ی سفرهایی که می‌گویند او انجام داده، از سفرش به مصر، اطمینان بیشتری داریم. جایی که با کاهنان هم‌نشین شده و از آن‌ها نجوم و هندسه و شاید کمی هم حرف‌‌های بی‌پایه و اساس آموخته است.

[فیثاغورس که خود در تدریس مستبد بود] وقتی به شهر خود، ساموس بازگشت، دید که حاکم آن‌جا به شدت مستبد است و از آن‌جا که آن استبداد با شیوه‌ی مستبدانه‌ی خودش در هم می‌آمیخت، تصمیم گرفت به کروتون مهاجرت کند [و دیکتاتوری خودش را بنیان بگذارد]. سن او در این هنگام، از پنجاه سال گذشته بود.