بخشش و بخشیدن | چقدر برای بخشودن دیگران آمادگی دارید؟

بخشش و بخشیدن (یا به قول اهل ادبیات: بخشودن)، چند هزاره مورد توصیه‌ی ادیان و مکاتب اخلاقی بوده است.

اما طی دهه‌های اخیر که روانشناسی مثبت گرا رواج یافته، به تدریج این صفت هم راه خود را به دنیای روانشناسی باز کرده است.

در حدی که مارتین سلیگمن و کریستوفر پترسون در کتاب Character Strengths and Virtues، آن را به عنوان یکی از نقاط قوت شخصیت انسان‌ها مطرح کرده‌اند (قدردانی و قدرشناسی، انصاف، خویشتن‌داری، تواضع و دوراندیشی، از جمله دیگر نقاط قوتی هستند که در این کتاب فهرست شده‌اند).

البته باید تأکید کنیم که بخشش در روانشناسی با آن‌چه در اخلاق یا در حقوق مطرح می‌شود تفاوت دارد:

پترسون و سلیگمن تأکید می‌کنند که مهم‌ترین مولفه‌ای که می‌تواند این نوع بخشش را تسهیل کند، حس همدلی است. یعنی این‌که ما بتوانیم از دریچه‌ی ذهن و نگاه طرف مقابل، به مسئله نگاه کنیم و به این وسیله، درک کنیم که او چگونه توانسته چنان رفتاری را با ما انجام دهد.

با توجه به این‌که همدلی یک مهارت ساده نیست، آن‌ها تأکید می‌کنند که هر چه یک فرد، بالغ‌تر باشد و بالغانه به مسئله نگاه کند، بخشش فرد دیگر برای او ساده‌تر خواهد بود (رفتار غیربالغانه این است که: نمی‌توانم او را بفهمم. اما از او انتقام می‌گیرم و دیگر مسئله‌اش برای همیشه از ذهنم پاک می‌شود).

چقدر او را بخشیده‌اید؟ (پرسشنامه)

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری روانشناسی مثبت گرا به شما پیشنهاد می‌کند: