امیرکبیر، ستاره‌ای از مفاخر ایران زمین

به گزارش خبرگزاری صداوسیمای مرکز اراک؛ میرزا تقی‌خان امیرکبیر در سال ۱۱۸۶ هجری شمسی در روستای هزاوه اراک دیده به جهان گشود.
نام مادر امیرکبیر، فاطمه و اسم پدرش کربلایی قربان، آشپز قائم مقام فراهانی از بزرگان دربار و همشهری وی بود.
قائم مقام، میرزا تقی را در سن شش سالگی همراه خود کرد، اما فراست و توانایی او سبب شد قائم مقام او را به کلاس درس بفرستد و این چنین او را به دیپلماتی کار کشته و سیاستمداری هوشیار تبدیل کند.
آنچه سبب ماندگاری نام امیرکبیر در تاریخ ایران شد اقدامات او در سه سال و اندی صدارت دربار قاجار بود.
تاسیس دارالفنون، چاپ روزنامه اتفاقیه، تأسیس سفارت خانه‌های دائمی در لندن و سن پترزبورگ، مبارزه با رشوه خواری، تنظیم بودجه و جلوگیری از فساد مالی، تاسیس اداره آگاهی، مایه کوبی برای اولین بار در ایران، تاسیس چاپارخانه، ایجاد پست، تلگراف و ایجاد دیوان عدالت خانه را از اقدامات وی می‌توان نام برد.
وی در زمان صدارت خود کار‌های نادرست درباریان و اطرافیان شاه را محدود کرده بود موجب خشم و حسادت آن‌ها شد، همچنین سفارت انگلستان هم در آن دوران نمی‌توانست در امور کشور دخالت داشته باشد.
همه این عوامل سبب شده بود مهد علیا در زمان ناصر الدین شاه و میرزا آقاخان نوری وزیر ناصرالدین شاه و سفارت انگلستان برای عزل و قتل امیرکبیر توطئه کنند.
اینگونه بود که امیرکبیر تبعید شد و در ۲۰ دی ماه یکی از روز‌های سرد زمستان به قتل رسید.
پیکر امیرکبیر پس از سال‌ها خاکسپاری در ایران، به همت همسرش که خواهر ناصرالدین شاه بود به کربلای معلی منتقل شد.