شرح عرفانی مثنوی مولوی . برگه ی دویست و چهل و سوم جزء دوم از دفتز اول

چون سفر فرمود ما را زان مقـام تلخ شد ما را از آن تحویل کام (2670/1) تا کـــــه حجّتها همی گفتیم مـا که به جایِ ما که آید ای خدا؟ (2671/1) نورِ این تســـبیح و این تهـلیل را می فروشس بهرِ قال و قیل را (2672/1) حکمِ حق گسـترد بهرِ ما بِسـاط کــــــه بگویید از طریقِ انبساط (2673/1) هر چه آید بر زبانتان بی حـــــذر همچو طفلانِ یگانــــــــه با پدر (2674/1) زانکه این دَمها چه گر نالایقست رحمتِ من بر غضب هم سـابقست (2675/1) از پی اظهارِ این سَــبق ای مَلَک در تو مطالب برگزیده...