بزرگیه سفید
بزرگیه سفید
گاهی یه حرفایی و یه حسایی واقعا تکونت میده: وقتی یک معلول جسمی به من میگه نقطه ضعفه من معلولیتم نبوده هرگز، بلکه مادرمه. برا من یه دنیا حس بود یه چیز که تمام وجودمو یه دفعه گرفت وقتی از کاراش برای پر کردن جای برادر فوت شدش برای مادرش میگفت اونجا بود که تو سرنوشتش دوست داشتی مثل یه کبوتر بال بزنی و از بالا اونو درک کنی.
من هنوز اول راهم. یه راه........
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |