حواستان باشد من نشوید...
حواستان باشد من نشوید...
وقتی کلماتی که صمیمیترینت بودند تنهایت بگذارند...
وقتی پر از حرف باشی اما خالی خالی...
وقتی بین یک بودن و نبودن عمیق معلق بمانی...
آنوقت میشوی من...منی که نه کسی را دارم و نه حتی تنهایی را.
من شدن تلخ است و زجر آور
مراقب باشید من نشوید!
دنیایتان را سخت به آغوش بکشید،نصیحت یک بی دنیا! کسی که هیچ دنیایی متعلق به او نیست... یک آدم معلق که دنیایش اورا ترک کرد...
دنیایتان را ببوسید و سفت توب بغلتان بگیریدش...
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |