یکی از دوستان لطف کرده اند و فرموده اند که در «پیج شعریه در اینستاگرم» رباعی بنده به نام آقای فاضل نظری نوشته شده است . ( منظور رباعی : بر مستی من حد سزاوار زدند) در پاسخ به این دوست عزیز و کسان دیگری که با این موارد برخورد می کنند چند نکته را یادآور می شوم:
1- شاعر خوب هرگز به فکر امضاء و نام خود در زیر شعرهایش نیست. بنده بدون ادعای شاعر بودن ، این خصیصه را دارم. مهم شعری است که باقی می ماند.
2- افرادی مثل فاضل نظری یا دیگرانی که از جانب او دست به چنین کاری می زنند در واقع هم وجهه ی خودشان را خراب می کنند و هم اینکه نشان می دهند که چهره شدن چه قدر برای آنها اهمیت دارد حتا با نقاب دیگران!
3- افراد زیادی ادعای سرودن این رباعی را دارند اما کافی است لا اقل به وجدان خود رجوع کنند و ببینند که آیا به راستی این رباعی را سروده اند یا اینکه کارشان دزدی است . به هر حال بنده معتقدم که دزدی ، دزدی است و در این میان فرقی بین آن دزد به اصطلاح اختلاس گر میلیاردی و این دزدان ناشی شعر دزد وجود ندارد.
4- ماه هیچ وقت پشت ابر پنهان نمی ماند و بالاخره حقیقت روشن می شود.
5-این دزدان ناشی به کاهدان زده اند و این رباعی خوشبختانه با نام اصلی سراینده اش ( یعنی بنده : علی شاملو) سالها قبل در مجله ای به چاپ رسیده است .
6- گذار زمان همه چیزی را معلوم می کند همانطور که گفتم هنرمند اصیل هرگز دربند نام خود نیست . به قول حافظ : گو نماند ز من این نام چه خواهد بودن
چه می ماند که نام بی مقدار حقیر بماند و گاهی اصلا اینطور فکر می کنم که وقتی قرار است هیچ باقی نماند نام بی مقدار ما انسانها چه ارزشی دارد که عده ای اینگونه حتا شرافت انسانی خود را می فروشند و دزدی می کنند
با سپاس از همه دوستان
علی شاملو