مقایسه استوریج های SAN و DAS و NAS
مقایسه استوریج های SAN و DAS و NAS
آشنایی با مفهوم استوریج و مقایسه استوریج های SAN و DAS و NAS. شاید این سوال برای شما پیش بیاید که چرا سازمان ها و شرکت های بزرگ از SAN برای ذخیره سازی اطلاعات استفاده می کنند و این نوع ساختار ذخیره سازی اطلاعات را به استفاده از(DAS (Direct Attached Storage ترجیح می دهند، در این مقاله قصد داریم به این دلایل بپردازیم.
به هر فضایی که اطلاعات را درون آن ذخیره می کنیم Storage می گوییم و با توجه به نوع کاربردشان، به سه دسته تقسیم می شوند:
1. Direct Attach Storage)DAS)
2. Network Attach Storage)NAS)
3. Storage Area Network)SAN)
زمانی می گووییم که یک استوریج از نوع DAS است که به Storage Controller به صورت مستقیم وصل شده باشد (یعنی کنترل سخت افزاری آن Storage با سرور می باشد، می توانیم فرمت و read/write اطلاعات را توسط خود سرور انجام دهیم و در واقع Block Level است).
در حالت NAS از طریق پروتکل TCP/IP به استوریج متصل می شویم و از آن سرویس می گیریم. همه فایل سرورها NAS می باشند. (پروتکل های مورد استفاده SMB , NFS. FTP ). مزیت NAS نسبت به DAS در Multiple access است یعنی در واقع همزمان چند نفر می توانند از آن سرویس بگیرند. ولی NAS از نوع Block Level نیست و در واقع File Level هست و این بدان معناست که مثلاٌ نمی توانیم بر روی استوریج های NAS ویندوز نصب کنیم.
SAN دیگر یک دستگاه نیست، یک شبکه می باشد. در واقع شبکه ای است از فضاهای ذخیره سازی، پس در واقع SAN یک شبکه کامل است که ما می توانیم به آن کانکت شویم و Data ذخیره نماییم. البته درواقع سرورها به آن وصل می شوند و سرویس می گیرند. تفاوت عمده SAN با NAS در Block Level بودن SAN می باشد.
شاید این سئوال برای شما پیش بیاید که چرا سازمان ها و شرکت های بزرگ از SAN برای ذخیره سازی اطلاعات استفاده می کنند و این نوع ساختار ذخیره سازی اطلاعات را به استفاده از DAS یاDirect Attached Storage ترجیح می دهند، پاسخ این سئوال بسیار ساده است دستگاه هایSAN دارای انعطاف پذیری، دسترسی پذیری و کارایی بسیار بالاتری نسبت به دستگاه های ذخیره سازیDirect Attached Storage یا DAS هستند. با توجه به اینکه دستگاه هایSAN وابستگی دستگاه های ذخیره سازی اطلاعات به سرورها را حذف می کنند و بصورت مجزا می توانند در شبکه ایفای نقش کنند طبیعی است که هر نرم افزاری بر روی هر سروری در شبکه می تواند به این منابع ذخیره سازی دسترسی پیدا کند و همین موضوع باعث بالا بردن کارایی هر چه بیشتر تجهیزات SAN در شبکه می شود. اگر قرار باشد به فضای ذخیره سازی فعلی خود هارد دیسکی اضافه کنید اینکار را صرفاٌ بر روی دستگاه SAN انجام می دهید و براحتی منابع ذخیره سازی اطلاعات خود را افزایش می دهید، این امر خیلی می تواند در کاهش فضای مصرفی در اتاق سرور یا Data Center کاربردی باشد. در کنار آن هزینه های یک سازمان نیز کاهش پیدا می کند زیرا برای اضافه کردن هارد دیسک های بیشتر دیگر نیازی به اضافه کردن سرور جدید در شبکه نمی باشد. دستگاه های ذخیره سازی SAN Storage امروزه فقط از ارتباطات فیبر نوری برای انتقال اطلاعات بین سرورها و SAN استفاده می کنند و این بدین معناست که سرعت رد و بدل شدن اطلاعات در این میان بسیار سریعتر از دستگاه های DAS می باشد.
امروزه ما این نوع ارتباطات فیبر نوری درون SAN را بهFiber Channel SAN Storage می شناسیم، البته پروتکل های دیگری هم وجود دارند اما این روش سریعترین روش و کاراترین روش ارتباطی می باشد. با توجه به اینکه بر روی یکSAN Storage ارتباطات شبکه ای زیادی می توان برقرار کرد و سرورهای مختلف را، حتی در فضاهای کاری دور به هم ارتباط داد این امر باعث بالا رفتن کارایی و دسترسی پذیری سرورها می شود، معمولاً ساختارهای کلاسترینگ در شبکه های بزرگ را با استفاده از همین تجهیزات SAN انجام می دهیم. در نهایت جدا کردن فضای ذخیره سازی اطلاعات از روی سرورها و قرار دادن آن بر روی یک SAN Storage باعث بالا رفتن و بهینه تر شدن قدرت پردازشی پردازنده های موجود بر روی سرور خواهد شد DAS ها خواه ناخواه کمی قدرت پردازشی را به خودشان اختصاص می دهند.
SAN Storage ها برای انجام دادن فرآیندهای پشتیبان گیری و پیاده سازی Disaster Recovery بسیار کارآمد هستند. در یکSAN شما می توانید براحتی اطلاعاتی را از هارد دیسک های یک SAN به SAN دیگر منتقل کنید و در این میان حتی کوچکترین ارتباطی با سرور اصلی مالک اطلاعات برقرار نکنید، این یعنی عدم وابستگی اطلاعات به سرورها و چنین قابلیتی پشتیبانگیری را به شدت کارا می کند. تصور کنید که می خواهید یک پشتیباناز اطلاعات موجود در هارد دیسک موجود بر روی SAN تهیه کنید، در حالت معمول و بر روی سرورهای فیزیکی این عملیات می تواند به شدت پردازنده های سرور را درگیر کند اما در چنین مواقعی اصلاً پردازنده های سرور پردازشی را انجام نخواهند داد.