روش نويسندگى
روش نويسندگى
وقتی در تاریخ نظری می کنیم می بینیم که بشریت در حفظ معارف بشری اول از حافظه خود کمک می گرفته و دقیق آن را به حافظه خود می سپرده است و بعد از آن آرام آرام با ایجاد شکل و خط به نوشتن روی آورد و زبان های مختلف در طول سالیان دراز به وجود آمدند و انسان معارف و چیزهایی را که باید حفظ می کرد را بیشتر از طریق نوشته حفظ نمود و با پیشرفت فکر و تکنولوژی روش حفظ اطلاعات بشری پیشرفته تر شده است که در حال حاضر علاوه بر نوشته ، عکس و وقایع را هم حفظ می کنند و لی با این همه بهترین روش انتقال اطلاعات و معارف بشری همان نوشته است .
روش نويسندگى
اما هر نوشته ای یک عده ویژگی هایی دارد که از دیگر نوشته ها متفاوت است ، اما ببینیم کدام نوشته ویژگی های یک نوشته خوب را داراست .امیر المومنین علی (علیه السلام) در ای ن باره که نوشته باید چگونه باشد می فرمایند؛ (لِكَاتِبِهِ عُبَيْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِي رَافِعٍ) : « أَلِقْ دَوَاتَكَ وَ أَطِلْ جِلْفَةَ قَلَمِكَ وَ فَرِّجْ بَيْنَ السُّطُورِ وَ قَرْمِطْ بَيْنَ الْحُرُوفِ فَإِنَّ ذَلِكَ أَجْدَرُ بِصَبَاحَةِ الْخَطِّ .» ( حکمت شماره 315 ) ؛ (به نويسنده خود عبيد اللّه بن ابى رافع دستور داد) در دوات، ليقه بينداز، نوك قلم را بلند گير، ميان سطرها فاصله بگذار، و حروف را نزديك به يكديگر بنويس، كه اين شيوه براى زيبايى خط بهتر است.(ترجمه محمد دشتی)