موسیقی خیابانی، هنری از دل شهر
موسیقی خیابانی، هنری از دل شهر
موسیقی خیابانی پدیده ای آشنا برای تمام مردم، به ویژه در شهرهای بزرگ است که در سالهای اخیر سبک و سوی خاصی پیدا کرده، اما پدیده ای نیست که به چند دهه اخیر محدود شود.
«در برخی از متون تاریخی اشاره شده که به دستور بهرام گور نوازندگانی از هند به ایران آمدند تا برای مردم به نوازندگی بپردازند. فردوسی در این باره می گوید که بهرام گور به هرکدام از آنها گندم، گاو و خر داد تا کشاورزی کنند و برای توده مردم بدون دستمزد به نوازندگی بپردازند. ولی از آنجا که به کار کشاورزی علاقه ای نداشتند بعد از مدتی گندم و گاو را خوردند و تنها خر برایشان ماند و بهرام پس از آن دستور داد که سازهایشان را بردارند و به دوره گردی بپردازند و برای مردم به رامشگری مشغول شوند و از این راه امرار معاش کنند. این نوازندگان در شاهنامه، لولی یا لوری نامیده شده اند.»*
در سالهای اخیر، شاهد حرفه ای تر شدن نوازندگان خیابانی و استفاده از آلات موسیقی حرفه ای در سبک های مختلف و به صورت انفرادی و گروهی هستیم که از آن جمله می توان به گیتار الکتریک و یا ویولون اشاره کرد، اما در میان این خیل نوازندگان، چه چیز باعث بهتر دیده شدن می شود؟ جواب را در یک غروب زمستانی، حوالی میدان ونک یافتیم: متفاوت بودن، آنهم با استفاده از خلاقیت و نواختن ویولون بصورت حرفه ای با جارو!
*عبدالحسین زرین کوب، 1353، نه شرقی نه غربی انسانی، تهران، امیرکبیر، 474.
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |