تئاتر رادیویی گیلکی رامسری(کنایه و اشارات)
تئاتر رادیویی گیلکی رامسری(کنایه و اشارات)
وُی: اِف اِف اِف! ای مِیوه چند روز آو دل بامُرده مِهی یَه مانِه. چَرِه اَندی بو کانِه! می حال به هم بَزَه! آدم بُخواردِه شیر وی وینی لوکا دل جی درگا هَنِه.
عروس: پیف!(کنایه از استشمام بوی بد). این میوه مثل ماهی مرده چند روز مانده در آب می ماند. چرا اینقدر بو می دهد. حالم را به هم زد.شیر خورده شده آدم از داخل سوراخ های بینی بیرون می آید(کنایه: استفراغ کردن)
زاما: ناشکر نباش ، هینَم اَمِرِه گیر بِمَه باشو خدایَه شکر بوکون. نصف قیمت هِگیتِم.وِرِه خوب بُشور.
داماد: ناشکر نباش. همین هم گیرمان آمد برو خدا را شکر کن.نصف قیمت خریدم. آن را خوب بشور.
کل شومار:"سر نُدانه سرانجام چی یَه مال ندانه بُخواردِه کی یَه"!از جار جیر بمِم ! تی پَئر همیشیک هرچی نوبری دَکِتِه نابااَمِرَرِه هگیتِه. نه چند روزه بوپوسِه میوه یَه!
مادر شوهر:"سر نمی داند سرانجام چیست مال نمی داند خورنده کیست"! از بالا پایین آمدیم. پدر تو همیشه هر چه نوبرانه به بازار می آمد برای ما می خرید. نه میوه پوسیده شده چند روزه را!
وُی:هَه! تو چی چی گونِه مار!. اَمِرَم خوشته پَئر خانِه دل پادشاه بیم. هر وَخت هر چی خسیم فراهم با.
عروس:"آدات تعجّب"، تو چه می گویی مادر!. ما هم در خانه پدر خود پادشاه بودیم.هر وقت هر چه می خواستیم فراهم می شد.
زاما: اُوَّه !!!"از اسب بَکتیم از اصل خا نکتیم". مو یِه نفر آدمِم چند سر نان خوار. یِه کم دل بدِرین. ان شاء الله بلکه اَمِه وضع بهترا باشِه!
داماد: "آدات تعجب" . "از اسب افتادیم از اصل که نیافتادیم" (کنایه: ورشکستکی ). من یک نفر آدم هستم و چند نفر نان خور دارم. کمی صبر کنید. به خواست خدا شاید وضع ما بهتر شود.
وُی: "آها ". آدمی پوست خیلی کُلُفته. می ننه خدا بیامرز همیشیک گوتِه: " اُموقع که دندان دَرِه نان نِدارِه اُ موقع که نان دارِه دندان نِدارِه! خدایا هِچ کسِ اَمِه وَکِتِه کار وَنِکِه. زیر بار وام بانکی اَمِه ورشکسته شان کمَر خَم بابا.
عروس: "بله (کنایه: تایید کردن)". پوست آدمی خیلی کلفت است. مادربزرگ خدا بیامرزم همیشه می گفت:"ان موقع که دندان داری نان نداری ان موقع که نان داری دندان نداری! خدایا کار هیچ کس مثل کار ما نشود.زیر بار وام بانکی کمر ما ورشکستگان خم شد.
نتیجه اخلاقی:
"هر کی روغان خوارِه با مُغان خوارِه ". "ایمروز بُخوار نان و تره فردا بُخوار نان و وَرِه (کَره)".
کنایه:"هر کسی راحتی می خواهد باید اول رنجی را تحمّل نماید". امروز بخور نان و تره فردا بخور نان و گوسفند(کره).