دنيازدگي از ديدگاه امام علي ـ عليه السّلام ـ عامل چه انحرافي است؟
دنيازدگي از ديدگاه امام علي ـ عليه السّلام ـ عامل چه انحرافي است؟
مقدمه
اندیشه قم،پيش از پرداختن به جواب، ضروري است كه روشن كنيم مقصود از دنيا پرستي چيست؟ شهيد مطهري (ره) در اين زمينه ميفرمايد: «منظور از علاقه به دنيا، تمايلات طبيعي و فطري نيست، مقصود از دنياپرستي علاقه و تعلق به امور مادّي و در اسارت آنها بودن است، كه توقّف و ركود است که اسلام سخت با آن مبارزه ميكند، چون بر ضد نظام تكامل آفرينش است».[1] همان طور كه دنيا گريزي و گوشه نشيني پسنديده نيست دنيازدگي نيز سبب انحراف و گمراهي است، در نهج البلاغه از دنيا پرستي به شدّت نهي شده و در مقابل، از زهد، ستايش به عمل آمده است؛...
نگرش امام علي ـ عليّه السّلام ـ نيز درباره دنيازدگي در راستاي مفاهيم بلند قرآني است. در اينجا به برخي از پيامدها اشاره ميكنيم:
1) دنيا پرستي ريشة تمام خطاها و لغزشها...
2) دنيازدگي عامل فريب...
3) دنيا پرستي عامل حرص و طمع و سيري ناپذيري انسان...
4) دنيا پرستي عامل سركشي انسان در برابر دستورات و احكام خداوند...
5) دنيازدگي ناسازگار با سعادت اخروي...
6) دنيا پرستي عامل غفلت از خدا...
7) تلاش براي دستيابي به خواستههاي نامشروع...
8) در تقابل با حراست و پاسداري از دين...
9) عامل فراموشي معاد...