سندرم ولف پارکینسون وایت
سندرم ولف پارکینسون وایت
نشانگان ولف پارکینسون وایت | |
---|---|
یک مشخصهٔ موج دلتا در نوار قلب یک بیمار مبتلا به سندرم ولف پارکینسون |
سندرم یا نشانگان وُلف-پارکینسون-وایت (به انگلیسی:Wolff-Parkinson-White syndrome) که به اختصار سندرم دَبلیوپیدَبلیو (با نمایش اختصاری WPW) هم گفته میشود، گونهای نابهنجاری هدایت الکتریکی قلب است که در اثر آن برای هدایت امواج الکتریکی قلب، مسیری فرعی و غیر طبیعی بهوجود میآید. علت و موارد باعث بروز این بیماری، هنوز به درستی شناخته نشده،[۱] اما عوامل وراثتو زمینهٔ خانوادگی در ابتلا به بیماری مؤثر هستند.
ویژگی بارز این نشانگان در نوار قلب، وجود موجهای دلتا و کوتاهی فاصلهٔ PR است. مبتلایان به این بیماری، آمادگی بروز ریتمهای سریع قلبی را دارند که شایعترین و رایجترین آنها ریتم تند دهلیزی (AF) است.
در طی حملههای آریتمی، بیمار دچار علائم و عوارضی نظیر تپش قلب شدید و ناراحتکننده (به دلیل تندیضربان قلب)، تهوع و استفراغ، سرگیجه، سنکوپ و گاهایست قلبی و مرگ خواهد شد. در هنگام بروز آریتمی و وجود تپش قلب شدید، تعداد ضربان قلب در دقیقه، ممکن است تا بیش از ۱۵۰ ضربان در دقیقه نیز برسد.
برای بیماران دچار این نشانگان، داروهای ضد آریتمی از کلاسهای گوناگون وجود دارد که باید نوع آن توسط پزشکتجویز شود. شیوههایی برای حذف راه فرعی از طریق تخریب (ablation) با امواج رادیویی وجود دارد که امکان درمان قطعی را فراهم میکند و احتمال بازگشت بیماری را پایین میآورد.