28.
28.
تو را به چه چیز قسم دهم تا فلسفه نبافی منطق پشت منطق نیاندازی؟ تا بفهمی این رویای تکراری همانقدر واقعی جلوه میکند که خواب هایمان!
شده است وسط خواب ها و تصاویر رویاگونه ات بیدار شده و داد بزنی : گول نخورید همه اش خواب است ما خواب هستیم ؟ شده است با صدایی که خارج نمیشود داد بزنی؟ و همه ی شخصیت های خیالی اطرافت با نگاهی خیره براندازت کنند و همه جا سکوت شود . بیداری آن جا با بیداری در اینجا هیچ فرقی ندارد . صدایت در نمی آید خفه است . کلمات ذره ای یاری ات نمیکنند و تو در خودت بیشتر فرو میروی آنقدر که به حقیقی بودن خودت هم شک میکنی ! تو که هستی؟ جز یک سکوت بزرگ که تنها نظاره گر است ....
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |