استراتژی ابراهیمیِ اصلاحطلبان
استراتژی ابراهیمیِ اصلاحطلبان
«و چون ابراهیم و اسماعیل پایههای خانه [کعبه] را برآوردند [گفتند] پروردگار از ما بپذیر که تویی شنوای دانا. پروردگارا ما را فرمانبردار خویش بگردان و از زاد و رود ما امتی فرمانبردار خویش پدید آور...» (بقره، آیه ١٢٧-١٢٨)
«و چون ابراهیم و اسماعیل پایههای خانه [کعبه] را برآوردند [گفتند] پروردگار از ما بپذیر که تویی شنوای دانا. پروردگارا ما را فرمانبردار خویش بگردان و از زاد و رود ما امتی فرمانبردار خویش پدید آور...» (بقره، آیه ١٢٧-١٢٨)
این دو آیه اشارهای ظریف و مبنایی دارد به تفکری مبتنی بر «ایمان به ساختن» و «باور به مردم». آن زمان که ابراهیم (ع) به فرمان خدا در بیابان سوزان حجاز دستتنها سنگ بر سنگ میگذارد تا خانه خدا و جامعهاي خدایی را بنا کند، هرگز دغدغه خود و فرزندش اسماعیل را ندارد، و خانه را که میسازد چونوچرا نمیکند. او در تمام دعاهایش، برای خود و فرزندانش دعایی نمیکند. سرتاسر دعاهای او معطوف به جامعه و مردم است. همانگونه که سنگ بر سنگ میگذارد، نجوا میکند: «پروردگارا از ما بپذیر که تویی شنوای دانا». سنگ بر روی سنگ میگذارد: «از زاد و رود ما امتی فرمانبردار خویش پدید آور». سنگ بر روی سنگ میگذارد: «پروردگارا از ایشان در میانشان پیامبری که آیات تو را بر آنان بخواند و به آنان کتاب آسمانی و حکمت بیاموزد و پاکدلشان سازد برانگیز...».