عرفان ايران (مجموعه مقالات) شماره ۳۷ عزادارى شهداى كربلا (حضرت آقای حاج دكتر نورعلى تابنده مجذوبعلیش
عرفان ايران (مجموعه مقالات) شماره ۳۷ عزادارى شهداى كربلا (حضرت آقای حاج دكتر نورعلى تابنده مجذوبعلیش
عزادارى شهداى كربلا (حضرت آقای حاج دكتر نورعلى تابنده مجذوبعلیشاه) [۱]
در اسلام دو عيد مقرّر شده است: يكى عيد فطر و ديگرى عيد قربان. حضرت رسول اكرم(ص) پس از فوت فرزند خود ابراهيم با اينكه بر جنازهی او گريست ولى دستور عزادارى به ديگر مسلمانان نداد.[۲] و چون در آن هنگام ناگهان كسوف نيز واقع شد و مسلمانان اين واقعه را به علّت مرگ ابراهيم تصوّركردند، حضرت به آنان فرمود كه خورشيد و ماه دو آيت از آيات الهى هستند كه نه براى مرگ كسى و نه براى زندگى كسى، تيره نمىشوند. از اينرو از برگزارى هرگونه مراسم عزادارى در زمان پيامبر در سيرههاى نبوى چيزى روايت نشده است. پس از شهادت مولىالموحّدين اميرالمؤمنين على(ع) با اينكه شيعيان و بلكه اكثر مسلمانان عزادار شدند، با اين حال دستور خاصّى در مورد عزادارى آن حضرت از جانب امامان بزرگوار شيعه(ع) نرسيده است. ولى پس از شهادت حضرت امام حسين(ع) و ياران ايشان در فاجعهی كربلا، ذكر مصائب و عزادارى آن امام شهيد و ديگر شهداى كربلا، ابتدا توسّط حضرت زينب و امام سجّاد(ع) وسپس ديگر امامان ــ حضرت صادق و حضرت رضا عليهما السّلام ــ از همان سال۶۱ هجرى رايج شد و در اين باب احاديثى نيز از امامان معصوم روايت شده است.