گورکن (گیلکی رامسری گورزا)meles linnaeus
گورکن (گیلکی رامسری گورزا)meles linnaeus
http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/img/daneshnameh_up/f/fe/Melesmeles3.JPG
از اعضای خانوادهی راسوها هستند که وزنشان گاه تا 34 کیلوگرم میرسد. کوچکترین گونهی این خانوارها نیز راسو با حداکثر وزن 25 کیلوگرم است. برخی گونههای این خانواده مانند سمور به راحتی از درخت بالا میروند و برخی مانند شنگ در آب زندگی میکنند، اغلب افراد این خانواده یک جفت غدهی توسعه یافته در ناحیهی مخرجی دارند که تولید بوی آزاردهنده کرده و به عنوان وسیلهی دفاعی از آن استفاده میکنند.
از خانوادهی راسوها، رودکها زندگی زیرزمینی دارند و عمدتاً شبگرد هستند. تبحر این گونه در لانهسازی بینظیر است بهطوریکه رودکها لانهای به قطر حدود یک متر در عمق دو تا سه متری خاک ساخته و برای آن چند راه خروجی به طول تقریبی 10 متر ایجاد میکنند، این راهروها علاوه بر ایجاد امکان فرار از دست مهاجمان کارکرد تهویهای نیز برای لانهی مرکزی دارند.
رودک (گورکن) حیوان پرجراتی است و در مقابل حملهی حیوانات پرقدرتی مانند پلنگ از خود دفاع کرده و با استفاده از دندانها و فک قوی خود در بدن مهاجمان زخمهای عمیقی ایجاد میکند. این گونه همه چیز خوار است و به علت شبگرد بودن و نداشتن دشمن طبیعی هماکنون خطر خاصی آن را تهدید نمیکند. از 8 گونهی خانوادهی راسوها 4 گونه راسو، سمور سنگی، شنگ و رودک در استان گیلان یافت میشوند.از غذاهای مختلف حیوانی و گیاهی بخصوص حشرات و لارو آنها ، جوندگان ، خزندگان و قورباغه و پرندگان و تخم آنها و لاشههای حیونات مختلف و از قسمتهای سبز گیاهان و پیاز آنها و میوههایی مانند توت و دانههای تازه تغذیه میکنند. در فصل بهار تولید مثل میکنند. دوران آبستنی آنها در حدود یک سال است. 2 تا 6 و معمولا 4 - 3 بچه میزایند. بچهها به هنگام تولد با چشم بستهاند و سوراخ گوش آنها نیز بسته است و بدن آنها فقط از موهای سفید و کم پوشیده شده است.
* در شهرستان رامسر و حومه
در حال حاضر این حیوان بیشتر در مناطق مرتعی و حاشیه جنگل ها وجود دارد. در گذشته در افواه مردم عادی اصطلاح "گورزا" به مردم کوتاه قد و خِپل نیز گفته می شد و مثل سمورها در نزدیک آبادی ها و کنار رودخانه ها نیز زندگی می کرد.
شکارچی، عکس از نت
جمع آوری و تنظیم: عاکف معززلسکو