تئاتر رادیویی گیلکی رامسری(دکتر)
تئاتر رادیویی گیلکی رامسری(دکتر)
مریض: اَی مار مو اَرمانِ همه چی بامُردِم دِ هِچّی خواردِه نیارِم!
مریض: ای مادر (به دادم برس) من در آرزوی همه چیز مردم دیگر چیزی نمی توانم بخورم!
دکتر: اَندی سوج و بیج نزن اول تا آخر یِه سال دَکِشَنِه تا خوب خُب وَکی.
دکتر: انقدر آه و ناله نکن اول تا آخر یک سال زمان می برد تا خوب و خوبتر شوی.
مریض: یکی اَندی بُخواردِه وَزرِس دَرِه یکی هم آه ندارِه با ناله سودا بوکونِه!
مریض: یکی انقدر خورده داره پاره می شود یکی هم آه ندارد با ناله سودا کند!
دکتر: مو ای خواردِن بگوتِم نه اُ خواردِن!
دکتر: من خوردن غذا را گفتم نه خوردن چیز دیگری را!
مریض : چه فرقی کانِه چی ای خواردِن چی اُ خواردِن اَمه خا بازنشست بِبِم دِ خوارده نی یِریم. این نُخار اُن نخار تی خایه پوس بخوارِم!
مریض : چه فرقی می کند چه این خوردن باشد چه ان خوردن ما که بازنشست شدیم نمی توانیم بخوریم! این را نخور آن را نخور پس پوست بیضه تو را بخورم!
دکتر: هر چی بدی یِه بخور ندی یِه نخور!
دکتر: هر چه را دیدی بخور و ندیدی نخور!
مریض: اَمِرَم خدایی دِریم .حَنا به دَس نُمانِه دنیا به کَس نمانِه . بخوارده بُمُرد بهتره تا اَرمان بامُرد.
مریض:ما هم خدایی داریم. حنا به دست نمی ماند دنیا به هیچ کس نمی ماند. بخوری و بمیری بهتر است تا در آرزویش بمیری!
نتیجه اخلاقی:
"شکم زیر دَسِ نه بالای دَس"
شکم در پایین دست است نه بالای دست.
کنایه: کم خوری و تعادل در غذا خوردن.