دوست
دوست
بگذار سر به سینه ی من در سکوت ، دوست
گاهی همین قشنگ ترین شکل گفت و گوست
بگذار دست های تو با گیسوان من
سربسته باز شرح دهند آنچه مو به موست
دلواپس قضاوت مردم نباش ، عشق
!چیزی که دیر می برد از آدم آبروست
آزار می رسانم اگر خشمگین نشو
از دوستان هرآنچه به هم می رسد ، نکوست
من را مجال دلخوشی بیشتر نداد
ابری که آفتاب دمی در کنار اوست
!آغوش وا کن ابر! مرا در بغل بگیر
بارانی ام شبیه بهاری که پیش روست
مژگان عباسلو
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |