ملاكهاي تشخيصي اختلال کمبود توجه/ بیش فعالی(AD-HD)
ملاكهاي تشخيصي اختلال کمبود توجه/ بیش فعالی(AD-HD)
ملاكهاي تشخيصي اختلال کمبود توجه/ بیش فعالی(AD-HD)
معيار A:
الگوی مداوم بی توجهی و/یا بیش فعالی-تکانشگری که در عملکرد یا رشد اختلال ایجاد میکند، به صورتی که با (۱) یا (۲) مشخص میشود:
١. بی توجهی: شش سمپتوم زیر (یا تعداد بیشتر) دست کم به مدت ۶ ماه تا حدی ادامه می یابند که با سطح رشد ناهماهنگ هستند و بر فعالیت های اجتماعی و تحصیلی/ شغلی تاثیر منفی میگذراند.
توجه: سمپتوم ها صرفاً جلوه رفتار نافرمانی، لجبازی، خصومت، یا ناتوانی در درک کردن تکالیف یا دستورالعمل ها نیستند. برای نوجوانان بزرگتر و بزرگسالان (۱۷ ساله و بالاتر) حداقل پنج سمپتوم(نشانه) ضروری است.
٢. بیش فعالی و تکانشگری: شش نشانه زیر (یا تعداد بیشتر) دست کم به مدت ۶ ماه ادامه می یابند سطح رشد ناهماهنگ هستند و بر فعالیتهای اجتماعی و تحصیلی شغلی مستقیماً تأثیر منفی میگذارند:
توجه: سمپتوم ها صرفا جلوه رفتار نافرمانی، لجبازی، خصومت، یا ناتوانی در درک کردن تکلیف یا دستورالعمل ها نیستند. برای نوجوانان بزرگتر و بزرگسالان (۱۷ ساله و بزرگتر) حداقل پنج سمپتوم(نشانه؛علامت) ضروری است.
معيار B:
چند نشانه بی توجهی یا بیش فعالی - تکانشگری قبل از ۱۲ سالگی وجود دارند.
معيار C:
چند نشانهٔ بی توجهی یا بیش فعالی - تکانشگری دارد و دریک موقعیت یابیشتر وجود دارند (مثلاً در خانه مدرسه، یا محل کار با دوستان یا خویشاوندان در فعالیتهای دیگر).
معيار D:
دلیل روشنی وجود دارد مبنی بر اینکه نشانه ها در عملکرد اجتماعی تحصیلی یا شعلی اختلال ایجاد می کنند یا کیفیت آن را کاهش می دهند.
معيار E:
نشانه ها منحصراً در طول دوره اسکیزوفرنی یا اختلال روانپریشی دیگرروی نمی دهند و اختلال روانی دیگری (مثل اختلال خلقی، اختلال اضطرابی اختلال تجزیه ای اختلال شخصیت مسمومیت یا ترک مواد) آنها را بهتر توجیه نمی کند.