آیا ایران می تواند حق خود را بگیرد
آیا ایران می تواند حق خود را بگیرد
آیا ایران می تواند دو میلیارد دلار دارایی خود را پس بگیرد؟
یکی از بزرگ ترین افتخارات ایالات متحده آن است که همواره تلاش کرده تا اقدامات خود را در تطبیق با حقوق بین الملل توصیف کند؛ اما دعاوی اقامه شده علیه این کشور نیز کم نیستند. این دعاوی گاه محکومیت ایالات متحده را نیز در پی داشته.
قانون لغو مصونیت کشورهای حامی تروریسم در تعارض آشکار با اصل مصونیت دولت ها و سران دولت هاست. اصلی که پیش از این نیز دیوان بین المللی دادگستری در رای کنگو علیه بلژیک بر آن تاکید داشته است.
از سوی دیگر، ایالات متحده در انتساب مسوولیت به دولت ها در حوادث تروریستی از معیار کنترل عمومی استفاده می کند. دیوان بین المللی دادگستری در این مورد نیز تمام قد در برابر دیوان بین المللی کیفری یوگوسلاوی ایستاد و وجود معیار کنترل عمومی در برابر کنترل موثر را انکار کرد.
ایران و ایالات متحده سه بار در برابر دیوان حاضر شده اند: دعوای کارکنان دیپلماتیک و کنسولی ایالات متحده در تهران که به محکومیت ایران انجامید، دعوای هواپیمای ایرباس که ایران بر سر آن و خارج از دیوان مصالحه کرد و دعوای سکوهای نفتی به همراه دعوای متقابل آمریکا که دیوان به بی حقی طرفین رای داد.
اگر توقیف دارایی ایران بار دیگر پای دو کشور را به دیوان باز کند، مبنای صلاحیت دیوان معاهده ی دوستی، تجارت و دریانوردی میان این دو کشور خواهد بود. براساس این معاهده طرفین تعهد کرده اند در تجارت فی مابین اختلال ایجاد نکنند.ایران و ایالات متحده، هرگز مدعی بی اعتباری چنین معاهده ای نشدند.
طرح دعوا بر سر دارایی ایران می تواند مفهوم مصونیت و معیار کنترل را در حقوق بین الملل حلاجی کند و از دیگر سو معیاری به دست می دهد تا بر اساس آن مشروعیت تحریم های یکجانبه نیز به چالش کشیده شود.
مهمترین دستاورد این دعوا، اما، مبارزه ای در چارچوب ادبیات معتبر جهانی است.
یکی از بزرگ ترین افتخارات ایالات متحده آن است که همواره تلاش کرده تا اقدامات خود را در تطبیق با حقوق بین الملل توصیف کند؛ اما دعاوی اقامه شده علیه این کشور نیز کم نیستند. این دعاوی گاه محکومیت ایالات متحده را نیز در پی داشته.
قانون لغو مصونیت کشورهای حامی تروریسم در تعارض آشکار با اصل مصونیت دولت ها و سران دولت هاست. اصلی که پیش از این نیز دیوان بین المللی دادگستری در رای کنگو علیه بلژیک بر آن تاکید داشته است.
از سوی دیگر، ایالات متحده در انتساب مسوولیت به دولت ها در حوادث تروریستی از معیار کنترل عمومی استفاده می کند. دیوان بین المللی دادگستری در این مورد نیز تمام قد در برابر دیوان بین المللی کیفری یوگوسلاوی ایستاد و وجود معیار کنترل عمومی در برابر کنترل موثر را انکار کرد.
ایران و ایالات متحده سه بار در برابر دیوان حاضر شده اند: دعوای کارکنان دیپلماتیک و کنسولی ایالات متحده در تهران که به محکومیت ایران انجامید، دعوای هواپیمای ایرباس که ایران بر سر آن و خارج از دیوان مصالحه کرد و دعوای سکوهای نفتی به همراه دعوای متقابل آمریکا که دیوان به بی حقی طرفین رای داد.
اگر توقیف دارایی ایران بار دیگر پای دو کشور را به دیوان باز کند، مبنای صلاحیت دیوان معاهده ی دوستی، تجارت و دریانوردی میان این دو کشور خواهد بود. براساس این معاهده طرفین تعهد کرده اند در تجارت فی مابین اختلال ایجاد نکنند.ایران و ایالات متحده، هرگز مدعی بی اعتباری چنین معاهده ای نشدند.
طرح دعوا بر سر دارایی ایران می تواند مفهوم مصونیت و معیار کنترل را در حقوق بین الملل حلاجی کند و از دیگر سو معیاری به دست می دهد تا بر اساس آن مشروعیت تحریم های یکجانبه نیز به چالش کشیده شود.
مهمترین دستاورد این دعوا، اما، مبارزه ای در چارچوب ادبیات معتبر جهانی است.
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |