از اون روز تو فکر یه حرف خوبم که معلوم نشه بغضم بعد یه سال و خودره ایی ترکید...
دوستت دارم خب... زیاد..
کاش بودی... دارم شرم رو کم کم از دنیای خاطراتمون کم میکنم گم میشم لا ب لای دود تهران و شاید حتی دیگه دریغ از یهبرق دوتا چشم یهویی وسط خیابون...
فدای عکس های نازت...
فدای چشمات... فدای خنده هات...
بیا... قبل اینکه برم... ببینیم همو...
ای کاش اینطور نمیشد...
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |