سلام ای ناله ی بارون..
سلام ای ناله ی بارون..
درود بر خودم
میخواهم دوباره بنویسم.
و چقدر خوبه اینجا که مثل گذشته ها شلوغ نیست
یعنی انگار جایی توی دنیای مجازی هست که فقط خودتی و خودت
شکل اتاقی که به تنهایی و خلوتش احتیاج داری
اتاقی که در آن بزرگ شدی و چن سالی ترکش کرده بودی
و حالا دست بر قضا دوباره برگشته ای سمتش
چیزی شبیه به آغوش مادرم جان بزرگم که سال هاست کنارمان نیست...
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |