زبان نيز در بدن عضوى كوچك است، ولى چه خسارات سنگينى ميتواند به بار آورد. يك جنگل عظيم را ميتوان با يك جرقه كوچك به آتش كشيد. زبان همچون زبانه آتش است، لبريز از شرارت ميباشد و تمام بدن را زهر آلود ميكند، آتشى است كه از جهنم ميآيد و ميتواند تمام زندگى را به نابودى بكشد. انسان توانسته است هر گونه حيوان وحشى، را رام كند اما هيچ انسانى نمى تواند زبان را رام كند زبان همچون مار سمى، هميشه آماده است تا زهر كشنده خود را بيرون بريزد. با آن لحظه اى پدر آسمانى مان خدا را شكر ميكنيم و لحظه اى ديگر مردم را كه شبيه خدا آفريده شده اند، نفرين ميكنيم از دهانمان هم بركت جارى ميشود، هم لعنت. آيا امكان دارد از يك چشمه ابتدا آب شيرين بجوشد و بعد آب شور؟ يعقوب: ٣: ٥-١٢
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |