در زحمت بودم، از خداوند كمك خواستم، او به دادم رسيد و مرا رهانيد. خداوند با من است، پس نخواهم ترسيد. انسان چه مى تواند به من بكند؟ خداوند مدد كار من است و من شكست دشمنانم را با چشمان خود خواهم ديد! به خداوند پناه بردن بهتر است از اميد بستن به انسان. آرى به خداوند پناه بردن حتى بهتر است از اميد بستن به اميران. اگر همه دشمنان مانند زنبور بر سر من بريزند و دور مرا بگيرند، به يارى خداوند تمام آنها را نابود خواهم كرد. آنها مثل خارها كه دوامى ندارند خواهند سوخت و فورى خاموش خواهند شد. دشمن بر من هجوم آورد تا نابودم كند، ولى خداوند مرا كمك نمود. خداوند قوت و سرود من است، او باعث نجات من شده است. مزامير: ١١٨: ٥-١٤
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |